اربعین چه گذشت؟ . اهمیت اربعین چله نشین عاشورا... زیارت اربعین . امام حسین

کتاب های منتشر شده

zarepoorketab.blog.ir 

 

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

اربعین؛ عهد عاشقان عاشورا

«و واعدنا موسی ثلاثین لیله و اتممناها بعشر فتم میقات اربعین لیله»

با عشق لقای یار، ماه محرم را سپری کردیم و در عاشورا دیده در خون نشاندیم و اینک اربعین آمد و وعده دیدار حاصل شد.
امروز جابر دل با عطیه شوق به سوی کربلا راهی است و اربعین، مزار شهیدان نینوا، بوسه گاه خاکساران و دلنثاران امیر حماسه و نور است.
امروز هستی،حسین را زمزمه میکند و عطشناکان ولایت،عباس بن علی را میخوانند.
اربعین، بیعت دوباره با عاشوراست.
اربعین، بعثت جانهای ملتهب است و تکرار پیمان پایدار شیعه در غدیر.
اربعین، روز برائت از سلطه ستم و هنگامه عهد عاشقان شهادت است.
اربعین، یادمان روزهایی است که خورشید را فراز نیزه های جهل دیدیم و بر مظلومیت فضایل،گریستیم.
اربعین، تذکار آنانی ست که حقنمایان، سلاح باطل گرفتند و بر روشنای حقیقت شوریدند

اربعین، فرصت مجدد فریاد رسای ستم سوزی است،فرصت هم آوا شدن با زینب کبری (س) که احیاگر امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح ناب حسینی بود و حراست از ارزشهای علوی، آموزه شکر و شکیبایی  و رشادت اوست.

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت    زان که شد کشته او، نیک سرانجام افتاد

اربعین در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام

واژه اربعین‏ در متون دینی و مجموعه ‏های حدیثی از ارزش والایی برخوردار است
اخلاص عمل در چهل روز و دعای عهد در چهل صبح، کمال عقل در چهل سالگی، دعا برای چهل مؤمن
شهادت چهل مؤمن برای میت آثار گناه تا چهل روز. اصلاح تا چهل سالگی. هشدار به چهل ساله ‏ها! تغذیه و چهل روز پرهیز
برگزاری عبادت در چهل شب چهارشنبه برای دیدار حضرت ولی عصر عج، از جمله مواردی است که ارزش و جایگاه این اصطلاح اسلامی و عرفانی را مشخص می‏سازد

چهل روز عزای مؤمن پیامبر ص : یا اباذر! ان الارض لتبکی علی المؤمن اذا مات اربعین صباحا; (مکارم الاخلاق، ص‏465) هنگامی که مؤمنی از دنیا می‏رود، زمین تا چهل روز برای فقدان او گریان و عزادار است
بعثت انبیأ در چهل سالگی (بحارالانوار ج‏13 ص‏50)
پیامبر ص : من حفظ من امتی اربعین حدیثا مما یحتاجون الیه من امر دینهم بعثه الله یوم القیامة فقیها عالما (الخصال ج‏2،ص‏541،ح‏15) هر کس از امت من چهل حدیث از احادیث دینی مورد نیاز جامعه را حفظ کند خداوند متعال او را در روز قیامت‏به عنوان فقیه و دانشمند محشور خواهد کرد *

اهمیت اربعین
اربعین‏ از اصطلاحات رایجی است که در متون اسلامی کاربرد زیادی دارد، مثلا در برخی از روایات به عنوان نماد کمال، حدی برای تصفیه باطن و... قلمداد شده و گاهی پیامهای اخلاقی و دستورهای الهی با آن همراه شده استامام صادق(ع): آسمان تا چهل روز بر حسین(ع) خون گریست و زمین چهل روز با سیاهی و تیرگی گریه کرد و خورشید چهل روز با کسوف و سرخی خود گریست و فرشتگان آسمان چهل روز گریه کردند (مستدرک الوسائل ص215)
این روایات بر عظمت قیام حسین(ع) دلالت دارند و گویای این مسأله هستند که در شهادت سالار شهیدان نه تنها انسان ها، بلکه تمام مخلوقات عالم دچار تأثر و خون و غم شدند و این مسأله ای دور از ذهن و غیرقابل باور نیست، چه آنکه در قرآن می خوانیم یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض... (جمعه1)

 

مائده26 : قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَیْهِمْ أَرْبَعِینَ سَنَةً یَتِیهُونَ فِی الأَرْضِ رمزی را که در «اربعین» هم در لطف و هم در قهر الهی نهفته است القا می‌کند

حضرت موسی برای اخذ الواح تورات 40 شب در کوه طور بسر برد و مدت تنبیه و سرگردانی قوم قدرنشناس گوساله ‌پرست، در بیابان تیه 40 سال است فاصله زمانی لازم برای انقراض نسل قدیم و اصلاح نسل جدید 40 سال است اربعین سنه یتیهون فی‌الارض

در اعراف142: وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً چنین القا می‌کند که در «اربعین» و عدد 40 اسراری نهفته است.

 در زمان حضرت نوح برای عذاب کفار 40 روز باران بارید.

پیامبراکرم(ص) 40 روز از حضرت خدیجه(س) جدا شد و اعتکاف کرد تا غذای آسمانی نازل و مقدمات تولد حضرت فاطمه(س) فراهم شد.

انسان تا 40 سالگی زمینه کمال روحی و معنوی دارد

خواندن 40 بار بعضی از سوره‌ها و دعاها برای فرج و رفع مشکلات سفارش شده. پیامد بعضی از گناهان، پذیرفته نشدن 40 روز اعمال از جمله نماز است*

سال 61  چهل روز از واقعه جانگداز می گذشت

هنوز از خاک کربلا عطر خون خدا به مشام می رسید و صدای محزون هل من ناصر فرزند رسول الله(ص) در میان دشت طنین انداز بود
کربلا تا پیش از حادثه بزرگ، کربلا بود و اکنون سرزمین بهشت است
و اگر صدای کودکی به العطش برمی خیزد، کمترین التماسی از دشمن در آن نیست
این شمشیر شکسته ها و نیزه شکسته ها و خیمه های سوخته همه نشانه اند
نشانه همان واقعه ای که از جبراییل به حضرت آدم(ع) و همین طور سینه به سینه گشت تا به روز واقعه رسید و تا قیامت هم ادامه خواهد یافت
شیعه در این روز خود را در غم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) شریک می‌شمرد و برای‌ زنده نگهداشتن یاد حسین(ع) و یاران باوفایش در سراسر جهان مجالس عزاداری برپا می‌نماید

 جابر چهل روز بعد از شهادت امام وارد کربلا شد

بدون شک اربعین ابا عبدا...(ع)، با زیارت جابر بن عبدا... انصاری از قبر مطهر ان مظلوم توام است و در اربعین هر سال نام جابر زنده می‌شود
جابر از خاندان وحی نیست ولی پیوند زندگی او با اهل بیت آن‌چنان محکم‌ است که مرگ نیز نمی‌تواند این علقه را سست نماید.
جابر در زمان خروج ابا عبدا... از مدینه نابینا و ناتوان شده بود ولی ذره‌ای تردید در حقانیت قیام آن حضرت نداشت. جابر قدم به قدم در حالی که عصای او در دست عطیه بود پیش می‌آمد. به‌رغم‌ ناتوانی، مردانه گام برمی‌داشت. (عطیه کوفی و غلام جابر و مفسر قرآن و از بزرگان تابعین است)
رایحه‌ی خوش قبر مطهر ابا عبدا... مشام او را نوازش می‌داد در هر قدم نام خدا را زمزمه می‌کرد و اشک‌های جابر نگاهی بغض‌آلود به‌ فرات کرد. فراتی که نتوانسته بود به لب‌های پاکترین انسان‌های روزگار جرعه‌ای آب‌ هدیه دهد

جابر روی قبر افتاد و غش کرد

سپس من مقداری آب روی صورتش پاشیدم وقتی به هوش آمد سه بار گفت: یا حسین جابر گفت: ای حسین چرا جواب مرا نمی ‌دهی؟!
سپس گفت: چگونه می‌توانی جواب دهی در حالی که رگ های گلوی تو را بریده‌اند و بین سر و بدنت جدایی افتاده
سپس به اطراف قبر امام حسین(ع) حرکت کرد و گفت: السلام علیکم ایتها الارواح التی حلت بفناء الحسین ... اشهد انکم اقمتم الصلاة و آتیتم الزکاة و امرتم بالمعروف و نهیتم عن المنکر...»

جابر ناله برآورد: گواهی می‌دهم که تو فرزند سلاله هدایت و تقوایی و پنجمین نفر از اصحاب کسا و عبایی، تو فرزند بزرگ نقیبان و فرزند سیده بانوانی و چرا چنین نباشد که دست سیدالمرسلین تو را غذا داد و در دامن پرهیزکاران پرورش یافتی و از سینه ایمان شیر خوردی و پاک زیستی و پاک از دنیا رفتی و دلهای مؤمنان را از فراق خود اندوهگین کردی

 با ورود همزمان اسیران به کربلا گریه و زاری میکردند و بر صورت سیلی می‌زدند

سیدبن طاووس در کتاب مقتل خود به نام لهوف: چون به بر تربت پاک امام حسین ع رسیدند، جابر بن عبداللّه‏ را با گروهی از طایفه بنی‏ هاشم و مردانی از آل پیغمبر ص دیدند که به زیارت حضرت آمده‏ اند

زنان قبایل عرب نیز که در آن اطراف بودند آنان شروع به عزاداری و نوحه سرایی کردند، زینب س دست‏ها را به دو طرف درب و سر را داخل مسجد قرار داد و گفت: یا جدّاه، خبر قتل برادرم حسین ع را آورده ‏ام
 سکینه، با صدای بلند فریاد کشید: ای جد گرامی از آنچه بر سر ما گذشته است پیش تو شکایت آورده ‏ام به خدا قسم، سنگدل‏تر از یزید ندیدم و کافر و مشرکی بدتر از او سراغ ندارم.
با چوب خیزران بر لب و دندان پدرم حسین ع همان جایی که شما می‏ بوسیدید می‏زد و می‏گفت: حسین چوب‏ها را چگونه می‏بینی؟

 حضرت زینب(س) با ناله‌ای جانسوز فریاد می‌زد:

وا اخاه! وا حسیناه! وا حبیب رسول الله و ابن مکه و منی! و ابن فاطمه الزهرا! و ابن علی المرتضی! آه ثم آه و بعد از آن بیهوش شدند
حضرت سکینه با دیدن این ناله‌ها فریاد زد: وا محمداه، واجداه چه سخت است بر تو تحمل آنچه با اهل بیت تو کرده‌اند
آنان را از دم تیغ گذراندند و بعد عریانشان نمودند!

زینب، صحیفه مصائب اولیای خدا، وارث فضایل صدیقین، ثمره رنج انبیا

 اهل بیت به مدت 3 روز در کربلا عزاداری دلخراشی کردند

و به امر امام سجاد ع راهی مدینه شدند
چراکه اگر بیشتر در آنجا می‌ماندند بر اثر گریه و زاری، از دست می‌رفتند.
در هنگام وداع اهل بیت در دور قبر مقدس جمع می‌شوند و حضرت سکینه با ناله می‌خواند:
الا یا کربلا نودعک جسماً بلا کفن و لا غسل دفینا الا یا کربلا نودعک روحاً لاحمد و الوصی مع الامینا
ای کربلا بدنی را در تو به ودیعه گذاردیم که بدون غسل و کفن مدفون شد
ای کربلا کسی را به یادگار در تو نهادیم که او روح احمد و وصی اوست
پس کاروان اهل بیت به سوی مدینه حرکت کرد
و سرها را در کنار بدنهایشان در روز اربعین دفن نمودند

فلسفه یادآوری اربعین
 اگرچه معصومین(ع) کشتی نجات محسوب می شوند اما کشتی نجات اباعبدالله(ع) وسیع تر و سریع تر از همه است چرا که خون پاک آن حضرت اسلام ناب را بیمه کرد و آن حضرت به نوعی بزرگ ترین احیاگر اسلام حقیقی است.
از همین رو اربعین شهادت آن بزرگوار نیز بیش از سایر معصومین(ع) مورد توجه قرار می گیرد و حتی برای وجود مقدس پیامبر اسلام(ص) و امیرالمؤمنین(ع) نیز مسأله اربعین رحلت و شهادت مورد توجه قرار نگرفته است
چرا که یادآوری اربعین شهادت حسین(ع) خونی تازه را در رگ های شیعیان به جریان می اندازد و همگان را به قیام برای خدا چه به صورت فردی و چه به صورت جمعی دعوت می کند

 هدف امامان از بزرگداشت و اعمال روز اربعین
 در رأس بزرگان دین، ائمه بودند که اعمال مخصوصی را در این روز دستور دادند به عنوان این که مربوط به اربعین حسینی است نه صرف بیستم صفر بودن تا آخرین امام حاضر حضرت امام حسن عسکری ع که زیارت اربعین امام حسین ع را یکی از نشانه های مؤمن برشمردند

1. خواندن پنجاه و یک رکعت نماز (17 رکعت نماز واجب + 11نماز شب + 23نافله)

2. زیارت مخصوصه در روز اربعین
 بخاطر همین بسیاری از شیعیان از اقصا نقاط جهان سعی دارند در اربعین خود را به قبر امامشان در کربلا برسانند و آنهایی هم که شرائط سفر ندارند آرزوی چنین زیارتی در دل دارند
3. عظمت مصیبت شهادت امام حسین ع :  علت شدت مصیبت شهادت امام حسین ع که مصیبةً ما أعظمها و أعظم رزیتها فی الإسلام مصیبتی بوده که نه سابقه ای داشته و نه لاحقه ای

4. بلند خواندن «بسم الله» در نماز

5. انگشتری در دست راست

فرق این مصیبت با مصائب دیگر روشن است

همانگونه که امام مجتبی ع به برادرش فرمود: لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه
از طرفی قیام امام حسین ع باید زنده می ماند تا خون مبارکش هدر نرود و لذا تمام تلاش ائمه بر آن بود که به نحوی یاد حضرت سیدالشهداء بر سر زبانها باشد
در این راه حتی از ابزار گریه و عزاداری به نحو احسن استفاده بردند
گریه های امام سجاد ع شاهد بر این مدعی است
و این که یکی از راههای زنده ماندن یاد و هدف قیام امام حسین(ع) زیارت حضرت است چه از دور و چه از نزدیک

 اربعین، چرا فقط امام حسین )ع( ؟

۱-‏‎ ‎فداکاری‎های امام حسین (ع)، دین را زنده کرد

نقش او در زنده نگه داشتن دین اسلام، ویژه و حائز اهمیت است این فداکاری‎ها را باید زنده نگه داشت
2- مصیبت حضرت امام حسین (ع)
امام حسین (ع)، فرزندان، خویشان و یاران آن حضرت را کشتند و اسیران کربلا را به کوفه و شام بردند مصیبت امام حسین(ع)، از همه مصیبت‎ها بزرگ‎تر و سخت‎تر بود

همین عامل کافی است که نشان بدهد چرا برای امام حسین(ع) بیش از امامان دیگر و حتی بیش از پیامبر اسلام(ص) عزاداری می‎کنیم و مراسم متعددی برپا می‎کنیم
3- نابود کردن دین اسلام
یزید، قصد نابود کردن دین اسلام را داشت. و دشمنان تلاش کردند تا حادثه کربلا، به کلی فراموش شود و حتی کسانی را که برای زیارت امام حسین(ع) می‎آمدند، شکنجه می‎کردند و می‎کشتند

 در زمان متوکل عباسی، همه قبرهای کربلا را شخم زدند

و مردم را از آمدن برای زیارت قبر امام حسین (ع)، منع کردند. شیعیان هم برای مقابله با اینها، از هر مناسبتی استفاده می‎کردند که یکی از این مناسبت‎ها، حادثه روز اربعین است‎

لذا ائمه علیهم السلام برای ادامه این مسیر و از یاد نرفتن قیام خونین کربلا این روز را بزرگ شمرده و کم کم روایات بسیاری در زمینه ثواب زیارت امام حسین ع در روزهای خاص و در تمام طول سال نقل شد. (کامل الزیارات ابن قولویه، وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل و نیز بحار الانوار)

 امام‏ ابو جعفر محمّد بن علی ع فرمود: شیعه ما را به زیارت حسین بن علی ع امر کنید، زیرا که زیارت‏ او ویرانى و غرق و آتش ‏سوزى و خورده شدن توسط درندگان را دفع میکند، و زیارت‏ او بر کسى که به امامت حسین از جانب خداى عز و جل معترف باشد فرض است. (من لا یحضره الفقیه ج‏3، ص494)

مهم‌ترین درس اربعین
زنده نگهداشتن یاد و حقیقت شهادت است. به همان اندازه که مجاهدت حسین‌بن‌على(ع) و یارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نیز مجاهدت زینب(ع) و مجاهدت امام سجاد(ع) و بقیه‌ى بزرگواران، دشوار بود البته صحنه‌ی آنها، صحنه‌ى نظامى نبود؛ بلکه تبلیغى و فرهنگى بود

درسى که اربعین به ما مى‌دهد، این است که باید یاد حقیقت و خاطره‌ى شهادت را در مقابل طوفان تبلیغات دشمن زنده نگهداشت

از اول انقلاب تا امروز، تبلیغات علیه انقلاب و امام و اسلام و این ملت، چه قدر پرحجم بوده است. چه تبلیغات و طوفانى که علیه جنگ به راه نیفتاد جنگى که دفاع و حراست از اسلام و میهن و حیثیت و شرف مردم بود

ببینید دشمنان علیه شهداى عزیزى که جانشان (یعنى بزرگترین سرمایه‌شان) را برداشتند و رفتند در راه خدا نثار نمودند، چه کردند و مستقیم و غیرمستقیم، در ذهن آدم‌هاى ساده‌لوح در همه جاى دنیا، چه تلقینى توانستند بکنند

اساساً اهمیت اربعین در آن است که

در این روز، با تدبیر الهى خاندان پیامبر(ص)، یاد نهضت حسینى براى همیشه جاودانه شد و این کار پایه‌گذارى گردید

اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلى، در حوادث گوناگون - از قبیل شهادت حسین‌بن‌على(ع) در عاشورا - به حفظ یاد و آثار شهادت کمر نبندند، نسل‌هاى بعد، از دستاورد شهادت استفاده‌ زیادى نخواهند برد...

اگر زینب ‌کبرى ‌(س) و امام سجّاد(‌ع) در طول آن روزهاى اسارت چه در همان عصر عاشورا در کربلا و چه در روزهاى بعد در راه شام و کوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زیارت کربلا و بعد عزیمت به مدینه و سپس در طول سال‎هاى متمادى که این بزرگواران زنده ماندند

اگر مجاهدات و تبیین و افشاگرى نکرده بودند و حقیقت فلسفه‌ى عاشورا و هدف حسین‌بن‌على و ظلم دشمن را بیان نمى‌کردند، واقعه‌ى عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمى‌ماند.

زیارت اربعین در ردیف نمازهای واجب

 اهمیت زیارت اربعین، تنها به این نیست که از نشانه های ایمان است، بلکه طبق این روایت در ردیف نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته بر پایه روایت، همان گونه که نماز ستون دین و شریعت است، زیارت اربعین و حادثه کربلا نیز ستون ولایت است
براساس فرموده رسول خدا )ص( عصاره رسالت نبوی ،قرآن و عترت است: إنى تارک فیکم الثقلین… کتاب الله و… عترتى أهل بیتى

عصاره کتاب الهی که دین خداست، ستونی دارد که نماز است و عصاره عترت نیز ستونش زیارت اربعین است که این دو ستون در روایت امام عسکری )ع( در کنار هم ذکر شده
امّا مهمّ آن است که دریابیم نماز و زیارت اربعین، انسان را چگونه متدین میکنند

مژده پیامبر اکرم به زائرین پیاده امام حسین (ع)

زیارت حسین با خستگی پیاده روی گویی مزه ای دو چندان دارد و اینجاست که پا و دل با هم ارتباط پیدا می‌کنند!

در طول مسیر هنگامی که پاهایمان خسته یا حتی در مواردی جراحتی کوچک پیدا می کند کافی است برای آماده شدن دل کمی اگر مرغ دل را پرواز دهی به وضوح کاروانی را خواهی دید که از کربلا به سوی شام به اسیری می روند

و وقتی نگاهت را به طرفین بر میگردانی و میبینی این چنین با عزت در حال راه رفتنی و اینچنین از تو پذیرایی می شود، مطمئناً با خود می گویی این کجا و آن کجا؟ اینجاست که آدمی می گوید: لایوم کیومک یا اباعبدالله

 چرا زیارت قبر اباعبدالله(ع) این‌قدر ارزش و اهمیت دارد؟ جدا از جنبه‌های اجتماعی و آثار عظیمی که زیارت کربلای اباعبدالله(ع) به ویژه در تجمع ایام اربعین، در عالم به جای می‌گذارد
نکته مهمی که زائرین و راهیان کربلای معلی باید مورد توجه قرار دهند، جنبه‌های معنویِ این زیارتِ بابرکت است

 امام صادق(ع):

کسی که به قصد زیارت امام حسین(ع) از منزلش خارج شود اگر پیاده باشد، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت اباعبدالله بر می‌دارد، یک حسنه می‌نویسد و یک سیئه از او محو می‌کند
وقتی که به حرم می‌رسد، خداوند او را جزء صالحین برگزیده می‌نویسد. وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزء فائزین می‌نویسد

 رسول خدا(ص) به شما سلام می‌رساند، و (مژده می‌دهد): عملت را از سر بگیر که تمام گناهان گذشته‌ات بخشیده شده
مَنْ‏ خَرَجَ‏ مِنْ‏ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص، إِنْ کَانَ مَاشِیاً،… وَ یَقُولُ لَکَ: اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى (کامل الزیارات/ص132)

باید این سفر را سفرِ پاکی‌ها ببینیم تا بهره بیشتری از آن ببریم. در مورد امور معنوی هرچه معرفت و درکِ بیشتری داشته باشیم اثرِ بیشتری بر روح ما خواهند داشت

 احساس شرمندگی نسبت به اباعبدالله(ع) است

اینکه بگوییم: یا اباعبدالله(ع) شما این همه زجر در راه خدا متحمل شدی و این همه شکنجه‌ای که بچه‌هایت شدند، در مقابل ما کاری برای تو و در راه خدای تو انجام نداده‌ایم، از طرفی ما را به واسطه محبت تو می‌بخشند برای شرمندگیِ ما تا ابد بس است

 وقتی می‌بینیم که حسین(ع) برای هدایت ما چه هزینه سنگینی پرداخته است، شرمنده می‌شویم و این در حالی است که می‌بینیم ما هیچ کاری برای حسین(ع) نمی‌توانیم انجام دهیم
ما واقعاً به ثواب زیارت کربلا محتاج هستیم. وقتی در روز جزا، از کوچکترین گناهان هم نمی‌گذرند، وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَه؛

و از سوی دیگر وقتی می‌بینیم هیچ پاک‌کننده‌ای مانند اشک بر اباعبدالله(ع) و زیارت قبرش نیست واقعاً خودمان را به این زیارت و به این عزاداری محتاج می‌بینیم انشاءالله این توجه معنوی بالا برود‏

پیاده‌روی اربعین حسینی اربعین سرمایه بزرگ اجتماعی جهان تشیع

وسط این اربعین یک سرمایه بزرگ اجتماعی برای جهان تشیع می‌توانید در شکستن حیطه استکبار ببینید در احساس هویت و عزت مندی پیدا کردن شیعیان و همه آنها ببینید

وجود یک روز به عنوان روزی که عزاداران حضرت ابا عبدالله حسین (ع) در کربلا تجمع کنند به عنوان یک میعادگاه بزرگ از نظر آثار اجتماعی و بین‌الملی قابل مقایسه با زیارت‌هایی که در طول سال انجام می‌گیرد نیست و نخواهد بود

وقتی ائمه الهدی (ع) به اربعین سفارش کردند لابد می‌دانستند زمانی خواهد رسید که میلیون‌ها نفر از مشتاقان علاقه‌مند هستند که زیارت اربعین را درک کنند

این سفارش‌ها توسط آخرین امامی که در بین شیعیان حضور داشتند مثل امام حسن عسگری (ع) انجام گرفته و آدم احساس می کند یک معنای ویژه ای در این سفارش بوده که گویی اهل بیت عصمت و طهارت خودشان علاقه مند و مصّر بودند برای اینکه اربعین را میعادگاه قرار بدهند برای کربلا ابا عبد الله الحسین(ع)

«زیارت اربعین»، صرفاً محل احساس و شور نیست، محل اندیشه و شعور هم هست
اندیشه و شعور، در شور حسینی شما جاری هست و نیازی به دلسوزی کسانی که از دور شما را نگاه می‌کنند نیست.
«تفکر» یکی از آداب عبادت باعظمت زیارت اربعین است. شما در این پیاده‌روی فرصت خوبی برای اندیشیدن و تفکر دارید.
یکی از موضوعاتی که باید درباره آن تفکر کرد راز این‌همه تأکید امامان معصوم(ع) به زیارت اباعبدالله الحسین(ع) است.
چرا اینقدر سفارش بر زیارت هرساله کرده‌اند؟ و حتی سالی دو یا سه مرتبه.
چرا اگر کسی به زیارت کربلا نرود جفا کرده است و عاق رسول خدا(ص) و ائمه هدی(ع) می‌شود؟
چرا زیارت امام حسین(ع) نرفتن، طبق روایت، از عمر انسان می‌کاهد؟
چرا این‌قدر ثواب‌های باعظمت برای زیارت کربلا قرار داده‌اند؟ به‌ویژه تأکید بر پیاده‌روی برای زیارت فرموده‌اند.
چرا اربعین را میعادگاه میلیونی زائران قرار داده‌اند؟

خلاصۀ زیارت اربعین در همان چند جملۀ آخرش می باشد
 که زائر بعد از اینکه معرفت خودش را نسبت به امام حسین(ع) اعلام می‌کند که «من به شما معرفت دارم و شما چنین مقام شامخ و والایی دارید...»
«وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ» (تهذیب‌الاحکام/6/114) یعنی من آمادۀ کمک به شما هستم! این اعلام آمادگی برای نصرت، شاید عصارۀ زیارت اربعین باشد.
«حَتَّى یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ» تا وقتی که خدا به شما اذن بدهد و شما دستور قیام بدهید
«فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لَا مَعَ عَدُوِّکُمْ» یعنی «من با شما هستم، با دشمن شما نیستم»
در زیارت اربعین، این اعلام موضِع را انجام می‌دهیم و برمی‌گردیم.
اگر دلشان سوخت و آتش گرفت که «من حرم را سیر زیارت نکردم» عیبی ندارد؛ روز یازدهم محرم هم زینب کبری(س) وقتی از کنار گودی قتلگاه رد می‌شد، نتوانست سیر امام حسین(ع) را زیارت کند. بگذارند این محبت در دل‌شان باقی بماند و برگردند و بگویند: «امام حسین؛ دلم در حرمت جاماند...»

به اربعین، بیشتر بها بدهیم، قدرت اسلام، بیشتر خواهد شد
و دشمنان کمتر به امت اسلامی، ضربه خواهند زد، و بیشتر از ما حساب خواهند برد
در فرج هم همین قاعدۀ «و نَصَرهُ بِالرُّعْبِ» محقق می‌شود و خدا با رعبی که در دل دشمنان می‌اندازد، آخرین امام را کمک می‌کند (امام بَاقِرَ ع یَقُولُ: الْقَائِمُ مِنَّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ؛ کمال‌الدین/1/331)
و اربعین مهمترین تجلیگاه قدرتی است که رعب را به دل دشمن می‌اندازد. دشمنان ما وقتی جمعیت میلیونی اربعین را می‌بینند، می‌پرسند: اینها با شعار «یا لَثاراتِ الْحُسَیْن(ع)» کجا دارند می‌روند؟!
اینها که هنوز امام‌شان پشت پردۀ غیبت است، اینها که در غیاب امامشان چنین قدرتی دارند، در حضور امامشان چه‌کار خواهند کرد؟!
مردم جهان هم وقتی خبر پیاده‌روی اربعین را بشوند، پیگیری خواهند کرد که این‌همه جمعیت برای چه در کربلا جمع می‌شوند؟
به آنها گفته می‌شود که پدر امام زمان‌‌شان هزار سال قبل به اینها فرموده است که اربعین در کربلا جمع شوید. حالا اگر خود امام زمان‌شان بیاید، چه‌کار خواهند کرد؟!

اربعین از یک مستحب گذشته و امروز یک وظیفه است
برای افزایش جمعیت اربعین تلاش کنیم
امید است حماسۀ زیارت اربعین مقدمۀ حماسۀ ظهور باشد
شاید اربعین آخرین مرحلۀ اتمام حجت قبل از ظهور باشد
باید ابواب «رحمه الله الواسعه» را به روی تمام مردم عالم گشود
هر کسی می‌تواند، در پذیرایی زائرین اربعین مشارکت کند
میعادگاه اربعین، اوج تجلی بیرق اسلام ناب
حماسۀ عاشورا و اربعین، بهترین راه معرفی اسلام ناب به اهل عالم
زیارت اربعین رزمایش باعظمت پیروان امام حسین(ع) است
شاهد آثار پیاده‌روی اربعین در تقویت جبهۀ مقاومت خواهیم بود

با حضور در اربعین، به اقتدار حسینی در جهان کمک می‌کنیم
 زیارت اربعین در آینده پایه معنویت خواهد بود
پایۀ اصلی معنویت اربعین، محبت و ایثار موکب‌داران است
اثر پیاده‌روی اربعین را به‌وفور در جوانهایمان دیده‌ایم
در پاسخ وهابی‌ها می‌گوییم: ما با حسین(ع) از دینمان محافظت می‌کنیم
چه خوبست هیئتی‌ها یاد «یوم‌‌الترویه» را احیا کنند
همزمان با شروع حرکت حسین(ع) به کربلا
یوم‌الترویه اولین جلوۀ غربت حسین(ع) است
در مراسم یوم‌الترویه باید خیانت آل‌سعود به امت اسلامی را یادآوری کرد
سفر اربعین را «وظیفه» بدانیم نه صرفاً سفری برای «حال خوش معنوی»

اثر پیاده‌روی اربعین از بزرگترین رزمایش‌های نظامی برای صلح در جهان بیشتر است
اربعین سرمایه بزرگ اجتماعی جهان تشیع در شکستن حیطه استکبار است
ما در پیاده‌روی اربعین شعار حسینی خودمان را جهانی می‌کنیم
باید قصد کنیم در این سفر مقدس، یک «عنصر کربلایی» شویم
شیعیان عراق، ایتام آل محمد هستند از امام حسین(ع) نور قربانی بگیرید
پیاده‌روی به سوی حرم امام حسین(ع) پیاده‌روی‌هایِ تمرین ظهور حضرت است
فرصت استثناییِ پیاده‌روی اربعین قبل از ظهور را از دست ندهید
سعی می‌کنم هرسال در پیاده‌روی اربعین شرکت کنم
پیاده‌روی اربعین شهود بسیاری از مراتب عالی معنوی را برای انسان ممکن می‌کند

چرا اربعین را میعادگاه میلیونی زائران قرار داده‌اند؟

امام حسن عسگری(ع) وقتی زیارت اربعین را علامت مؤمن اعلام فرمودند، حتماً حضور میلیونی مومنین امروز را پیش‌بینی می‌کردند و حتماً آن را قصد کرده بودند.
چه عاملی مانند امام حسین(ع) میتواند این‌چنین برای امت اسلامی قدرت‌آفرین باشد؟
چگونه می‌توان حماسۀ زیارت اربعین را مقدمۀ تمدن عظیم اسلامی دانست؟
حماسۀ اربعین چگونه تاریخ را ورق خواهد زد؟
بی‌تردید با درک پاسخ این سؤال‌ها ارزش عبادت زیارت اربعین افزایش خواهد یافت.
کسانی که به این زیارت نیامده‌اند نیز باید در این‌باره بیندیشند تا متوجه شوند از چه فیض بزرگی محروم شده‌اند
در زیارت اربعین «اعلامِ حضور ما» در کربلا مهم است؛ لذا «سلام می‌دهیم» و برمی‌گردیم
زائرین اربعین به یک زیارت مختصر در کربلا کفایت کنند و بروند؛ تا سایر مؤمنین هم بتوانند بیایند زیارت کنند
http://m5736z.blog.ir/post/AEBAEIN

نگو می‌روم زیارت مزار حسین(ع)؛ بگو می‌روم زیارتِ خود امام حسین(ع)!
امام صادق(ع) :
کسی که بعد از شهادت ما به زیارت ما بیاید، مانند کسی است که در زمان حیات ما به زیارت ما آمده(جامع‌الاخبار/33)
 شما زائرین کربلا باید تصور کنید که می‌روید شخصاً خودِ امام حسین(ع) را زیارت کنید.
 پس نگو من می‌روم کربلا که مزار حسین(ع) را زیارت کنم؛
همچنین اهل‌بیت(ع) فرموده‌اند:
هر کسی به زیارت ما بیاید مثل این است که به زیارت رسول‌الله(ص) رفته است(کافی/ج4/ص579)
لذا وقتی وارد کربلا شدید، یک سلام هم به پیامبر(ص) بدهید.
و چون در ایام اربعین می‌روید، و حضرت زینب(س) هم اربعین در کربلا هست پس به ایشان هم سلام بدهید.  
 شما که زائر پیادۀ اربعین هستی، هرچه گناه و آلودگی هم داشته باشی، ان‌شاء الله در این مسیر پاک می‌شود.

 

فقط مواظب باش که ابلیس، تو را مأیوس نکند.
یکی از مکائد ابلیس این است که انسان را مأیوس کند.
در روز عرفه هم همه را می‌بخشند، تنها گناهی که در روز عرفه بخشیده نمی‌شود، یأس نسبت به خداست و اینکه انسان بگوید: آیا خدا مرا بخشیده است؟
وقتی از این زیارت برمی‌گردی، باید همان‌طوری زندگی کنی، چون به ما اطمینان داده‌اند که در اینجا تمام گناهان‌مان بخشیده می‌شود و می‌توانیم یک زندگی تازه را شروع کنیم (کامل الزیارات/ص132)
پس گناهانت را فراموش کن؛ خیلی خودت را تحویل بگیر و با اُمید و حُسن ظن به خدا جلو برو!
این سفرِ خودتان را بزرگ بدانید؛ 1400 سال در این راه خون داده‌اند که راه این اربعین برای شما باز شده.
هر کسی به شما گفت: «التماس دعا» نگو من لایق نیستم! بگو: «خیالت راحت باشد، وقتی برسم حرم، دعایت می‌کنم و ان‌شاء الله مشکلت حل می‌شود» چون فرموده‌اند که خدا دعای زائر حسین(ع) را رد نمی‌کند.

در اربعین و کربلا تمام گناهان‌مان بخشیده می‌شود و می‌توانیم یک زندگی تازه را شروع کنیم (کامل الزیارات/ص132)
پس گناهانت را فراموش کن؛ خیلی خودت را تحویل بگیر و با اُمید و حُسن ظن به خدا جلو برو!
 این سفرِ خودتان را بزرگ بدانید؛ 1400 سال در این راه خون داده‌اند که راه این اربعین برای شما باز شده.
کسی اینجا بی‌خودی تواضع نکند و نگوید: «من لایق نیستم!» اگر لایق نبودی، نمی‌گذاشتند اینجا بیایی!
ابلیس مدام می‌خواهد تو را مأیوس کند، مثلاً می‌گوید: «مگر تو از عرفا هستی؟! مگر تو مثل آقای بهجت هستی؟!» به او بگو:
«من زائر حسین(ع) هستم، اگر نمی‌خواست مرا ببخشد، مرا در این راه نمی‌آورد» هیچ‌وقت نگو: «امام حسین(ع) نمی‌تواند مرا ببخشد!»
 هیچ‌کدام از شما جُرمی که حُرّ انجام داد و با شمشیر جلوی حسین(ع) ایستاد، انجام نداده‌اید!
فقط باید مراقب باشیم که یک‌وقت دچار عُجب و غرور نشویم.
هر موقع خواست شما را غرور بگیرد، بدانید: از شما در این راه پذیرایی می‌کنند ولی از بچه‌های حسین(ع) پذیرایی نکردند، و آنها در این راه گرسنه بودند.
به شما در این راه محبت می‌کنند ولی بچه‌های حسین(ع) را تازیانه می‌زدند» کتک خوردن بچه‌های حسین(ع) در این مسیر را یادآوری کنید تا غرورتان بشکند.
 و به یاد این بیفتید که در کربلا نبودید تا به امام حسین(ع) کمک کنید و از این بابت شرمندۀ حسین(ع) بشوید.

زیارت حسین(ع) مثل تجهیز ۱۰۰۰ مجاهد به اسب جنگی!
و مثل آزاد کردن ۱۰۰۰ برده!
امام صادق(ع):
کسی که با معرفت به زیارت امام حسین(ع) برود خداوند برایش پاداش آزاد کردن هزار بنده را مى‏نویسد و مانند کسى است که هزار مجاهد را با اسبِ زین کرده و لگام زده تجهیز کند و به جنگ در راه خدا، روانه بدارد.
قال الصادق ع: مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَجْرَ مَنْ أَعْتَقَ أَلْفَ نَسَمَةٍ وَ کَمَنْ حَمَلَ عَلَى أَلْفِ فَرَسٍ ٍ مُسرَجَةٍ مُلجَمَةٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ
کافی، ج4، ص581
اربعین اعلام آمادگی به امام حسین(ع) است.
در این فراز عالی و کلیدی از زیارت اربعین، ۲۰ میلیون آدم میگویند:
«من آمادۀ یاری شما هستم؛ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّة» در طول پیاده‌روی اربعین همین را به خودت یادآوری کن.
فلسفۀ زیارت اربعین همین اعلام آمادگی است و اربعین رزمایش ۲۰ میلیونی است.

فلسفه رزمایش چیست ؟
اعلام آمادگی: «تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُم‏»(انفال،60)
در پیاده‌روی اربعین در دل دشمن رعب می اندازی با اعلام آمادگی خودت.
اینکه حضرت فرمودند ثواب آزاد کردن هزار برده، شاید معنایش این است که با هر قدم ما در این مسیر و معرفی امام حسین(ع) به دنیا، هزاران اسیر جهالت و شهوت آزاد می شوند.
و با این اعلام آمادگی و رزمایش ما، زمینۀ آزادی بشر از دست ظاغوت و ظلم و جهالت فراهم میشود.
حدیث اربعین

اسرار و آداب پیاده روی اربعین (1) :

اسرار معنوی اربعین
در باب اسرار اربعین، هم می‌شود به اسرار معنوی اربعین پرداخت و هم به اسرار اجتماعی، سیاسی و جهانی اربعین.
وقتی انسان به عظمت ثواب پیاده رفتن برای زیارت امام حسین(ع) نگاه می‌کند، به این نتیجه می‌رسد که هیچ عملی پرثواب‌تر از این عمل برای مؤمنین، قرار داده نشده (کامل الزیارات134)
واقعاً درک انسان از اسرار معنوی این سفر باعظمت عاجز می‌ماند و زیاد تبلیغات نیاز ندارد،
هر کسی تجربه کرده باشد، آثار باعظمت معنوی این پیاده‌روی باعظمت را در وجود خودش احساس می‌کند.
و دیگر نیاز به تبلیغات ندارد. و این چیزی نیست جز کشش معنوی اربعین برای دل‌های پاک و نورانی.
امام «وحدت گسترده» را علامت نصرت قطعی الهی و پیروزی می‌دانست

اسرار اجتماعی، سیاسی، جهانی و تمدنی اربعین

حضرت امام(ره) :
من زمانی در فرانسه به پیروزی انقلاب، معتقد شدم که از یک روستایی به من خبر دادند که در آن روستا آن عالِم ده جلو مى‏افتد و مردم دنبال او تظاهرات مى‏کنند و همان شعارهایی که در شهرهای بزرگ داده می‌شد، در آن روستا هم داده می‌شود. (صحیفۀ امام/8/224 و 6/490)
امام(ره) می‌فرماید وقتی این داستان برای من نقل شد، به پیروزی انقلاب یقین پیدا کردم چون با تبلیغات نمی‌شود یک ملتی را این‌طوری به صف کرد که در هر کجا، یک شعار واحد را سر بدهند.
لذا من این را علامت نصرت الهی دیدم و وقتی خدا این‌چنین در دل‌ها تحول ایجاد کند، این علامت یک پیروزی بزرگی است که خواهد رسید
 حضرت امام اینها را نشانۀ نصرت الهی می‌داند و پای همین مثال، تحلیل‌هایی دارد.

اسرار و آداب پیاده روی اربعین (2) :
شما اتفاقات باعظمتی که در جریان پیاده‌روی اربعین می‌افتد و این پذیرایی خودجوش مردمی ببینید.
صحنه‌های پیاده‌روی اربعین بسیار باعظمت‌تر از این اتفاقات در اقصی ‌نقاط ایران است.
در این پیاده‌روی، عشایر و سایر مردم خون گرم عراق، بعضاً تمام هستی خود را لب جاده می‌آوردند و در اختیار زائرین قرار می‌دهند.
صدها میلیون وعدۀ غذایی توسط عشایر و مردم عراق در این مسیر توزیع می‌شود
ضمن اینکه زائرین هم برای پیاده‌روی در این مسیر این‌همه سختی و زحمت تحمل می‌کنند؛ بدون اینکه تبلیغاتی برای حضور گستردۀ مردم صورت گرفته باشد
این همدلی و این پذیرایی باشکوه از زائرین توسط ملت عراق و حضور این جمعیت میلیونی، یک حرکت خودجوش مردمی است که اسراری دارد.
و این اسرار را کسانی که جامعه‌شناسی دینی و نگاه عمیق به سنت‌های دینی دارند، متوجه می‌شوند

بی‌تردید این تحول را باید مقدمۀ ظهور دانست.
حضرت امام(ره):
اینکه جوان‌های ما تقاضای شهادت می‌کنند، از علائم ظهور است (این شوق و شعفها به لقاء اللَّه براى آنها حاصل شده است... (صحیفۀ امام/16/129)
و شما امروز می‌بینید که میلیون‌ها نفر با اطلاع دقیق از خطرات احتمالی، در این پیاده‌روی اربعین شرکت می‌کنند.
پیاده‌روی اربعین، نقطۀ اوج دسته‌های عزاداری و تظاهرات برای امام حسین(ع) است
حضرت امام(ره) نسبت به دسته‌های عزاداری و تظاهرات دربارۀ اباعبدالله الحسین(ع) عنایت ویژه‌ای دارند:
سید‌الشهدا را این گریه‌‏ها حفظ کرده است و مکتبش را این مصیبت‌ها و داد و قال‌ها حفظ کرده؛ این سینه‏ زنیها و این دستجات، و عرض می‌کنم اینها حفظ کرده
هر مکتبى هیاهو می‌‏خواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبى تا پایش سینه‌زن نباشد، تا پایش گریه‌کن نباشد، تا پایش توى سر و سینه زدن نباشد، حفظ نمی‌‏شود (صحیفۀ امام/8/526)
 همان‌طور که امروز می‌بینید ، اوج دسته‌های عزاداری و تظاهرات دربارۀ امام حسین(ع) در پیاده‌روی اربعین دیده می‌شود
اگر کسی با نگاه‌ها و بیانات حضرت امام(ره) آشنا باشد، به اسرار اجتماعی، سیاسی و جهانیِ اربعین پی‌خواهد برد

آداب پیاده‌روی اربعین (3)
«نشان دادن محبت و احساس برادری دینی»
باید باعظمت‌ترین نمایش‌های برادری را در اربعین بجا آوریم
یکی از آداب زیارت که معصومین فرموده‌اند، پرهیز از مجادله و بحث‌های اختلاف انگیز است.
چه اشکالی دارد چهارتا کلمۀ عربی-که محبت‌آمیز و صمیمی باشد- یاد بگیرید و آنجا استفاده کنید؟!
 با یک لبخند، میلیارها دلار هزینۀ دشمن برای اختلاف‌انگیزی بین محبین اباعبدالله(ع) را بی‌اثر کنید
باید باعظمت‌ترین نمایش‌های برادری را در اربعین بجا آوریم

خوش‌خوراکی نکنیم
اعتراض امام صادق(ع) به خوش‌خوراکی زوار حسین(ع)
یکی دیگر از آداب این زیارت این است که انسان در مصرف خوراکی‌ها صرفه‌جویی کند و خوش‌خوراکی نکند،
«من نان خشک سفره را می‌خورم» یعنی مراقب باشید که حرص و ولع نسبت به این پذیرایی‌ها و خوراکی‌ها ایجاد نشود.
(من لایحضره الفقیه/2/ 281)
تعقیبات نماز را کمی طولانی کنید و با محوریت نماز جماعت و قرآن به عبادت بپردازید
 کسانی که در این سفر تجربۀ بیشتری دارند، عجله‌ای ندارند و 4 روزه میروند
 نورانیت خودِ مسیر پیاده‌روی بیشتر از نورانیت زمانی است که شما مقیم کربلا هستید. این هم یک اسراری دارد!
برخی دوستان، طراحی کرده‌اند که در مسیر نجف کربلا با گوشی، یک ختم قرآن داشته باشند
 باید فهرست آداب پیاده‌روی اربعین تهیه شود و بین «همۀ زائرین» توزیع شود

خدا امام زمان(ع) را با رُعب کمک می‌کند
اربعین مهمترین تجلیگاه قدرتی که رُعب به دل دشمن می‌اندازد
دیگر نمی‌شود با ذکر حسین(ع) تفریحی برخورد کرد؛
قربان صدقۀ امام حسین(ع) رفتن، دیگر ساده نیست!
چون می‌گویند: شما که این‌همه می‌گفتی من فدایت شوم، حالا بفرمایید؛ این گوی و این میدان!... دیگر مسأله جدی شده است
مگر می‌شود برای اربعین کم گذاشت؟!
وقتی که ما در اربعین حاضر می‌شویم، به اقتدار حسینی در جهان کمک کرده‌ایم
 تهیۀ غذا برای عزاداران حسین(ع) سیرۀ امام سجاد(ع) است
ایشان وقتی که بانوان بنی‌هاشم به عزاداری برای امام حسین(ع) می‌پرداختند از آنها پذیرایی می‌کرد و به غلامانش می‌فرمود: غذا درست کنید و بگذارید اینها راحت عزاداری کنند (محاسن/2/420)
نور خدمت به زائرین این‌قدر بالاست که اینها را جذبِ این‌کار می‌کند
 امام صادق(ع) فرموده:
هر درهمی برای زیارت امام حسین(ع) خرج کنی، چندین برابرش به تو باز خواهد گشت(کامل الزیارت/123) 

اهل کوفه به‌طور ژنتیک نامرد نبودند؛
 بلکه غالباً نخبگان سیاسی جامعه بودند و نخبگان سیاسی معمولاً نامرد می‌شوند و روی حرفشان نمی‌شود حساب کرد، چون نون به نرخ روز خور هستند.
سیاسیون وارد بازی قدرت می‌شوند و کسی که وارد بازی قدرت شد -به نامردی و بی‌وفایی- متهم می‌شود؛ لذا آن‌قدر باید خالص و باتقوا باشد تا متهم نشود.
محبت موکب‌داران مهمترین عاملی است که موجب می‌شود، مردم از اقصی نقاط جهان بیایند و در این مسیر قدم بردارند

از مسئولی که می‌گوید:
به‌خاطر ده روز (ایام اربعین) ارزش ندارد اینجا اتوبان بزنیم، و مسئولینی که به زائران خدمت نمی‌کنند، مکدر نشوید؛ حسین(ع) از هر کسی کمک نمی‌گیرد
این‌همه محبت و التهابی که حسین(ع) در د‌ل‌ها ایجاد کرده یک معجزۀ الهی است.
هر کسی در این معجزۀ الهی شرکت کند، نور ایمانش بیشتر خواهد شد.
و کسانی که این معجزه را درک و دریافت نمی‌کنند، طبیعتاً از اصلی‌ترین علائم ایمان کم‌بهره‌اند.
ما وقتی در اربعین، این جشنِ معجزۀ الهی را می‌بینیم، دیگر از برخی حرف‌ها که دل‌مان را رنجور می‌کند می‌گذریم؛
متأسف می‌شویم وقتی می‌بینیم غیرمسلمان‌ها و غیرشیعیان هم دوست دارند به دستگاه حسین(ع) خدمت کنند، اما برخی نهادهای دولتی نه‌تنها علاقه‌ای نشان نمی‌دهند بلکه می‌خواهند از این فرصت استفاه کنند و هزینه‌هایی را هم از زائرین دریافت کنند!
 عبیدالله بن حرّ  به امام حسین(ع) گفت: به یاری شما نمی‌آیم، ولی اسب و اسلحه‌ام مال شما، امام(ع) فرمود: ما از هر کسی کمک نمی‌گیریم
ما کُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً (کهف51)

زیارت جابر که اربعین آمد زیارت سیدالشهدا،
این تصادفی نبود که از اونجا رد میشد گفت حالا یه سری هم بریم کربلا؛ این علائم ایمان که امام عسگری علیه السلام میفرمایند:
از علائم شیعیان و مومنین زیارت اربعینه، جابر رو این حساب آمده بود کربلا،
جابر یه غلامی داشت به نام عطیه، بعد متوجه شدم که عطیه از علمای زمانش بوده، غلام جابر نبوده، با جابر یه دوستی داشته، از او کمک خواسته که به من کمک کن من زیارت اربعین برم؛
عطیه گفت:
من دستش را گرفتم تا رسیدیم به یه شریعه ای،
گفت:
عطیه به من کمک کن که من اینجا غسل به جا بیارم، غسل به جا آورد، لباس های پاکیزه ای به تن کرد
میگه دست من را گرفت گذاشت روی قبر شریف، شروع کرد به گریه کردن،
اینقدر گریه کرد تا از حال رفت، میگوید رفتم آب آوردم پاشیدم بر روی صورتش تا به حال اولی برگشت، دیدم داره یه نجوایی میکنه با ابی عبدالله:
"حبیب لا یُجیب حبیبه" چرا جواب حبیبتون رو نمیدید؟ من دوست شما هستم، من نمیدونم چه حالی به جابر دست داد؟ چقدر توی مغز خودش سیر کرد، یاد بچگی های امام حسین افتاد،
میخواست به این معانی اشاره کند حسین جان، تو همان هستی که پیغمبر طاقت شنیدن گریه ات را نداشت..."
و بعد علامه مجلسی مینویسد:
بعد از اینکه گریه کرد و با حضرت درد دل کرد بلند شد ایستاد یه جمله به امام حسین عرض ادب کرد
"السلام علیک یاوارث علوم الانبیا" سلام بر تو ای وارث علوم پیامبران، که میتونه جز ابی عبدالله و ائمه ای که از نسل او هستند و جد و پدر و مادر و برادر بزرگوارش، کسی جز اونها استحقاق این جمله را ندارند، بنابراین این زیارت از روی تشیع و اعتقاد بوده

پیاده روی اربعین اعتماد بنفس برای شیعه است

پیاده روی اربعین به کربلا سیره علمای شیعه در طول تاریخ بوده است
 و معمولا علمای نجف روزهای پنجشنبه این پیاده روی را داشتند
 غیر از این در روایات هم داریم رفتن زیارت امام حسین با پای پیاده هم هست
 اگر هیچ یک از اینها نبود فعلا شعائر شیعه است.
راهپیمایی اربعین قوت قلبی برای مسلمانان و اعتماد به نفس برای شیعه است.
 شیعیان با زیارت اربعین احساس هویت می کنند
 و اگر هیچ دلیل شرعی هم نداشته باشیم، از نظر اجتماعی بسیار بسیار کار پسندیده و خوبی است
و ترغیب به این کار هم خوب است انجام شود.

‍ و تو اے زائر
چہ خوب شنیدے هَل مِن مُعینِ مہدی ات را کہ اینچنین شتافتے
و من...
هنوزهمان جامانده ی بی سروپاے همیشگی کہ ڪافی نبود برایش گریہ هاے شب قدر وعرفہ و محرمُ و و و....
و تو اے زائر شڪ ندارم یڪ سال خوب بودنها را تمرین کردے... اخݪاقت... نمازت... زبانت...حجابت...
که ارباب صدایت ڪرد
و منِ جامانده خود میدانم چه ڪردم ک باز خطـ خوردم...
 اے زائر... سر از پا نمیشناسے... ب پابوسی بے سر میروے؟؟
 اے زائر... بدان... قدم بہ قدمت را جا پاے خانم  زینب س میگذارے...
راستی...
منِ جامانده نیز اسمم را گذاشتہ ام کنیز زینب...
اما بدان اینجا هر روز براے من یوم الحسرت است...

بیاور براے من کمی از تربت را تا خاڪ بر سر کنم درین آلوده روزهاے تهران تنها آن خاڪ شفاے من است...
راستی اے زایر...
صداے دخترکی کہ بین راه میگوید
اشرب ماء یا زوار را کہ میشنوے...؟؟
چہ میکنے؟؟؟
راستے...
چـــــــــادر کہ بہ سر داری؟؟
لطفش بہ این است کہ خاڪی شودها...
لطفش بہ این است کفشہایت از یڪ جایی بہ بعد دیگر نباشدها...
راستے... اگر مادرے شیر خواره داشت تو هوایش را داشتہ باش....
مےروے؟؟
 بہ سݪامت... سلامِ ما را هم برسان...
بگو... قول مےدَهَمت آقا.....

چرا در اربعینِ حسین(ع) این‌همه قدرت و عزت آفریده شده؟ 

(الغیبه للطوسی/339) در آخرالزمان، ما در معرض امتحانات و غربال‌های سختی هستیم که این غربال‌ها ریزش‌ها و رویش‌هایی دارند.
اما چه کسانی در غربال‌ها می‌ریزند؟ کسانی که در سِرّشان چیز بدی پنهان کرده‌اند.
پیامبر(ص) می‌فرمود:
هر کسی در سرّ خودش چیزی را پنهان کند، خدا آن سرّ را از قلب او بیرون می‌کشد و آن‌را رِدا می‌کند و بر تنش می‌کند، چه بد باشد و چه خوب (کافی/2/294)
سعی کنیم سِرّ خودمان را پیدا کنیم و زیاد به ظاهر خودمان اتکا نکنیم. بعضی‌ها خیلی ادعاها داشتند ولی الان امید اول صهیونیست‌ها هستند!
معلوم نیست آنها چه چیزی در دل خودشان پنهان کرده بودند که خدا آن را بیرون کشید و بر تنشان کرد؟
شما سعی کنید هیچ چیزی از بدی‌ها را در سرّ خودتان پنهان نکنید.  

این اربعین دارد کسانی که دارای «سِرّ خوب» هستند را جذب ‌کند

 در اربعین یک کسانی به کربلا آمده‌اند که تا حالا نماز هم نمی‌خواندند اما آمدند و در کربلا تغییر کردند.
کربلا با اسرار درونی انسان‌ها کار دارد. حالا باید دید، این کربلا و اربعینی که امروز قدرت نورانی خودش را رو کرده، چه کسانی را تکان می‌دهد و چه کسانی را تکان نمی‌دهد؟
مهمترین جایی که سِرّ انسان رو می‌آید یا مهمترین امتحانی که سِرّ آدم‌ها را آشکار می‌کند، چیست؟
 هیچ کجا مثل امر ولایت، سِرّ آدم‌ها رو نمی‌شود.
بعضی‌ها این عظمت ده‌ها میلیونی اربعین را می‌بینند ولی «صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ» هستند؛ و حتی-به این جمعیت- توهین می‌کنند؛ این جمعیت را موجوداتی فریب‌خورده تلقی می‌کنند که با تبلیغ آمده‌اند!
اصلاً این احساس قابل انتقال نیست. انگار این‌قبیل افراد یک‌دفعه‌ای درِ عقل‌شان بسته می‌شود! این حرکت عظیم انسانی هم آنها را بیدار نمی‌کند و حتی توهین هم می‌کنند! 
طبق قواعد و سنن الهی، قبل از هلاکت انسان‌ها در فتنه‌ها، خدا اتمام حجت می‌کند.
وقتی نصرت الهی و آیات الهی می‌آید، برای این است که می‌خواهد حجت تمام کند و بعد از اتمام حجت، دیگر خدا خودش می‌داند با آن کسانی که هلاک می‌شوند چگونه برخورد کند.

قبل از فتنه‌ها و امتحان‌های آخرالزمان هم باید کمک ویژه‌ای به مردم داده شود.

 چون وقتی می‌خواهند یک امتحان سختی بگیرند یا وقتی می‌خواهند «امتحانِ آخر» را بگیرند، علی‌القاعده باید قبلش کمک ویژه‌ای به مردم بشود تا اتمام حجت صورت گیرد.
نمی‌شود که خدا ناغافل این مردم را امتحان کند و آنها را به دوزخ بفرستد!
 شاید اربعین آخرین فراخوان هدایت الهی باشد.
خدا ابواب رحمت خود را گشوده؛ هر کسی در این راه قدم بگذارد، دلش با اربعینی‌ها باشد، با اربعین، نصرت خدا و قدرت اولیاء خدا را درک کند،
 با حماسۀ میلیونی اربعین، به فرج و نصرت خدا ایمان پیدا کند، نجات پیدا کرده.
و هر کسی که با اربعین-که آیۀ بزرگ الهی است- هم ایمان نیاورد، دیگر باید منتظر هلاکت و نابودی باشد.
امام باقر(ع) می‌فرماید:
«زیارت قبر حسین(ع) و روضه‌خوانی و گریۀ بر او، کمک خدا برای شما در همین دنیا است (دانشنامه امام حسین ع/ج9/ص384 به نقل از: فضل زیارة الحسین ع/ص48)
 یعنی این نصرت خداست که به شما می‌رسد تا خدا آیۀ خودش را آشکار کند.
 ما باید از خودمان بپرسیم که «چرا تا به‌حال با هم جمع نشده بودیم، به این زیارت برویم؟ چرا دیر اقدام کردیم؟»

فرصت در خدمت اولیاء الله بودن

اینکه نقل می کنند عطیّه خادم جابر بن عبداللّه انصاری بود، تصویر کوچکی از عطیّه در ذهن ها ترسیم می کند
عطیّه یک مفسّر و محدّث بزرگ است.
 اینگونه نیست که فرد معمولی و دون پایه ای باشد؛ شخصیّت بزرگی است.
راز این را هم که خدمت به جابر را اختیار کرده بود
 بعضی از کسانی که می خواهند در مسیر عبودیّت و طریق بندگی حضرت حق و در راه دین رشد بزرگی نصیبشان شود، یک ولیّ خدا، یک انسان والامرتبه و عظیم القدر را پیدا می کنند و برای اینکه بتوانند بیست و چهار ساعت از محضر او بهره ببرند؛ برخلاف دیگر شاگردان و مریدان که ممکن است تنها ساعاتی از روز اجازه داشته باشند در حضور او باشند؛ افتخار خدمتکاری آن شخص را پذیرا می شوند
و از این طریق امکان پیدا می کنند دائماً در حضور او باشند و از همه حالات، رفتار و سخنان او بهره ببرند و درس بگیرند. عطیّه هم از این شمار بود.

کما اینکه خود ائمّه علیهم السّلام هم از این نوع خدمتگزاران داشتند که بسیار عظیم القدرند
مثلاً قنبر که غلام امیرالمؤمنین علیه السّلام است؛ فکر نکنیم او یک خدمتکار معمولی بوده؛
او انسان اهل معرفت، اهل معنویّت و شخص بسیار والامقامی است؛ منتها این توفیق فوق العاده ای بود که خدمتگزاری امیرالمؤمنین علیه السّلام به او این فرصت را می داد که بتواند همواره در کنار حضرت علی باشد و از وجود مقدّس و نورانی ایشان استناره و کسب نورانیّت کند
سایر ائمّه هم بعضاً چنین افرادی را داشتند.
عطیّه خدمت کردن به جابر را در این سفر افتخاری برای خود و فرصتی برای همراهی و حضور در محضر جابر به عنوان ولی خدا می دانست

جابر جامه احرام بر تن می کند؛ یعنی حقیقت کعبه اینجاست؛ روح کعبه اینجاست.

جامه احرام بر تن می کند گویا جابر با این عمل خود یک سخن بسیار بزرگ و عمیق را به همه آینده تاریخ خودش اعلام می کند.
او می گوید حجّ حقیقی اینجاست؛ روح حج اینجاست
کعبه ای که در آن روزگار، مطاف کسانی بود که حسین را در سرزمین کربلا تنها گذاشتند، جز یک جنازه بی روح نبود؛ همانطور که اگر روح از پیکر انسان خارج شود،
آن پیکر اثری ندارد؛ کاری از آن بر نمی آید؛ کسی نمی تواند فایده و بهره ای از آن ببرد؛ جنازه مرده ای است که گوشه ای افتاده است و بعد از چند صباح هم متعفّن میشود و خودش منشأ بسیاری از آلودگیها و انحرافات میگردد.
جابر با عمل خود می گوید روح کعبه حسین است؛ روح کعبه ولیّ اعظم خداست
کعبه یک پیکر است؛ کعبه یک پوسته است؛ محتوای آن ولایت است و این یک باور عمیق برای همه ماست.
کعبه اگر حرمتی دارد به خاطر این است که محلّ تولّد امیرالمؤمنین علیه السّلام است؛ محلّ نزول نور ولایت علویّه در عالم خاک است
منهای آن، کعبه فقط یک اتاق است که با سنگ ساخته شده است.

کعبه همه ارزشش را از حقیقت ولایت ولیّ الله اعظم گرفته است
کعبه بدون ولایت هیچ نیست؛ یک جنازه مرده است
یک پیکره بی خاصیت و بی اثر است. شاهدش را هم همین امروز در دنیا می بینیم
این طوافهایی که دور کعبه میشود، پیامدها و آثارش کو؟!
بسیاری اشخاص هر ساله به مکّه میروند؛ دور کعبه طواف می کنند؛ حج به جا می آورند؛ عمره های متعدّد می روند؛ امّا کدام تحوّل؟
کدام آثار سازنده را از این طواف ها با خودشان به ارمغان می آوردند؟ چرا؟
چون روح ولایت در این کعبه نیست. کعبه تهی از ولایت یک پیکره بی خاصیت و یک پوسته بدون محتواست
کعبه ای که میتوان به دور آن گشت در حالی که پسر پیغمبر را در غربت و تنهایی تشنه کام ذبح می کنند
چه خاصیتی دارد؟ چه بو و اثر و چه نشانه ای از حقیقت و شایستگی ها دارد؟ هیچ!

قوس نزول و صعود در هستی،
سفر چهل روزه قافله اسرا و سلوک حسینی علیه السّلام

اربعینی که از کربلا آغاز شد و به کربلا خاتمه پیدا کرد و در میانه آن، بیست روز بعداز عاشورا، قافله اسرا به شام رسید و بیست روز پس از ورود به شام، مجدّداً به کربلا بازگشت،
 این رفت و برگشت، در جهان بینی عارفان تداعی گر قوس نزول و قوس صعود است.
از طرفی ولایت و توحید دو روی یک حقیقتند
توحید مقام بطون است و ولایت مقام ظهور
لذا همیشه تقارنی بین این دو وجود دارد. نمونه آن را در حدیث قدسی سلسله الذّهب:
کَلِمَةُ لا إلهَ إلّا اللّهُ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی
 خدا فرمود کلمه لا إلهَ إلّا اللّهُ دژِ استوار من است و هر کس وارد این دژ شود، از عذاب من در امان خواهد بود.
از جمله مواردی که تقارن بین ولایت و توحید را می شود دید سفر چهل روزه قافله اسراست
در سفر  مِنَ الْکَرْبَلاءِ اِلَی الشّام، یا مِنَ الْحُسَیْنِ اِلَی الْیَزِید، آیا حرکتِ از اَحسنِ تقویم به اَسفَلِ سافلین و تداعی گر قوس نزول نیست؟!
و بازگشت از شام به کربلاء، سیر مِنَ الشّامِ اِلَی الْکَرْبَلاء، یا مِنَ الْیَزِیدِ اِلَی الْحُسَیْن، آیا به یادآورنده قوس صعود نیست؟!

روح کعبه که عشق حسینی است قبله گاه قلب ها و دل های انسان ها می شود.

معنای این سخن آن نیست که از نظر جغرافیایی، سمت ایستادن برای عبادت، از شهر مکّه به شهر کربلا تغییر می کند. این دریافت اشتباه از این سخن است.
 قبله محلّ اقبال انسان است؛ محلّی است که دل انسان به آن رو می کند؛ قلب انسان به آن متوجّه است؛ توجّه انسان به آن متمرکز است؛
فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ
جایی که وجه انسان، وجهه همّت انسان، روی دل و قلب انسان، همه حواس و توجّه انسان به آن سمت است، آنجا قبله است.

اینکه قبله به کربلا منتقل می شود، یعنی روح کعبه، که حقیقت ولایت است، و ظهور ولایت در اوج قلّه آن، که عشقی است که اباعبداللّه الحسین علیه السّلام در عالم ظاهر کردند، آن عشق الهی بروز میکند و روح کعبه، که عشق حسینی است، قبله گاه قلب ها و دلهای انسانها می شود.
آیا امروز علائم آن را نمی بینید؟

حتّی به شکل ظاهری؛
مگر چند نفر به مراسم حج مشرّف می شوند؟
حتّی سالهایی که خیلی حج شلوغ است؛ می گویند امسال مثلاً دو میلیون نفر حاجی بود.
اربعین چند نفر در کربلای اباعبداللّه بودند؟
 حدود 20 میلیون نفر! آیا قبله به کربلا منتقل نشده است؟ محلّ توجّه دلها و قلب ها کربلای اباعبداللّه الحسین علیه‌السّلام نشده است؟
انسان ها با پای پیاده، از فرسنگها دورتر. اقلّش این است که به نجف به محضر امیرالمؤمنین علیه السّلام مشرّف می شوند و بعد از زیارت با پای پیاده در هوای بسیار سرد یا به شدّت گرم به سمت کربلا به راه می افتند.
بخشی از این پیاده ها با پای برهنه می روند؛ بعضی از جاهای مسیر کاملاً خاک و شن است، ریگ است؛ پاها آسیب می بیند؛ امّا چه عشقی اینها را می آورد.
یک گروه دیگر که از جنوب عراق پای پیاده راه می افتند؛ از بصره 600 کیلومتر پیاده می آیند.
آیا این خبر نمی دهد که قبله دارد به کربلا منتقل می شود؟ قبله دلها و جان ها به کربلا منتقل می شود ؟

وهّابیها چه می کنند؛

چه تبلیغاتی که ضدّ ولایت در سطح دنیا می کنند؛ این همه رسانه های مختلف، شبکه های ماهواره ای، سایتهای اینترنتی، نشریات، روزنامه ها، مبلّغینی که به نقاط مختلف اعزام می کنند؛ پول هایی که خرج می کنند؛
اینها را که در جنبه تبلیغات و فرهنگی برای سرد کردن میدان عشق ورزی به اهل بیت عصمت و طهارت انجام می دهند؛ آن هم از سفّاکی ها و ددمنشی هایشان، انفجارهای انتحاری یی که گام به گام برای ترساندن و منصرف کردن از اقبال به اباعبداللّه الحسین علیه‌السّلام طرّاحی می کنند؛
 امّا چه اثری بخشیده و چه موفقیّتی نصیبشان ساخته است؟ اینها واقعیّت است.
اگر نقل میکنند که متوکّل عبّاسی برای اینکه نگذارد افراد به زیارت امام حسین علیه السّلام بروند، می گفت اگر کسی بخواهد برود، باید یک دستش را بدهد ما قطع کنیم و عدّه ای می رفتند دستشان را می دادند و قطع می کردند و به زیارت اباعبداللّه علیه السّلام می رفتند؛

 شاید برای برخی باورش دشوار بود؛ امّا روی آوردن اینهمه زائر با وجود خطر عملیات تروریستی و انفجارهای انتحاری وهابیان سلفی، آن را کاملاً باورپذیر کرده است.

ظرفیت های استراتژیک راهپیمایی اربعین

مقدمه:
راهپیمایی عظیم اربعین در حال گذر از تمایزات ملی، نژادی، مذهبی و فرهنگی است که در صورت تداوم هوشمندانه و درست آن، دارای ظرفیت هایِ عظیمِ استراتژیک برای تحول در بشریت است که برخی از آنها عبارتند از:

1⃣ در صورت رسیدن پیام حق طلبی، ظلم ستیزی و معنویت خواهیِ این رویداد بزرگ به جهانیان، موج فرهنگی عظیمی در جهان به نفع جبهه حق به راه خواهد افتاد.

2⃣ این رویداد تابلو زیبایی از حقیقت اسلام ناب و نمونه ای از رفتار انسانی در جامعه مهدوی است.
وجوه متعالی سبک زندگی اسلامی در این رویداد به بهترین شکل خود را نشان می دهد که در صورت تعمیق، نهادینه کردن و گسترش آن، تحول بزرگی در جامعه بشری رخ خواهد داد.

3⃣ این راهپیمایی بی نظیر با نشان دادن چهره واقعی اسلام ناب، از توطئه شوم نظام سلطه در بدیل سازی برای اسلام انقلابی با حمایت از جریانات تروریستی تکفیری، پرده برداشته و حقیقت اسلام را در برابر جهانیان به نمایش می گذارد.

4⃣ قیام عاشورا با مفاهیم عظیم الهی و انسانی آن، زبان مشترک و عامل وحدت بخش بین مذاهب اسلامیست.
از این رو راهپیمایی اربعین با مدیریت صحیح می تواند سرآغاز وحدت بین مذاهب اسلامی و قومیت های منطقه باشد.

5⃣ این پدیده شگرف، ظرفیت پاسخ به بحران معنا و سرگشتگی انسان غربی را داشته و می تواند به از خدابیگانگی و از خودبیگانگی جوانان غربی، پاسخی مناسب دهد و به رویش معنوی آرام و نامحسوس مورد اشاره امام خامنه ای که در غرب با محوریت جوانان در حال شکل گیری است، شتاب بخشد.

🔻نتیجه:
اربعین فرصتی استراتژیک برای شکل‌گیری یک جنبش جهانی حق‌طلبی و نفی ظلم و کفر است که زمینه‌ساز تحقق وعده جهانی پیروزی حق بر باطل و مقدمه شکل‌گیری امت جهانی مستضعفین خواهد بود.
 ان شاءالله

زیارتی که جابر بن عبداللّه انصاری به زبان بالای قبر جاری کرد،
همان زیارتی است که در مفاتیح الجنان به عنوان زیارت نیمه ماه رجب نقل شده :
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا آلَ اللَّهِ. . . .

در هر دو زیارت اربعین خیلی نکته های عمیق و درس آموزی وجود دارد. از متن همان زیارت ها میشود خیلی رازها را درک کرد و پی برد.
جابر شروع کرد به زیارت کردن، سلام دادن، شهادت دادن.
جابر بعد از اینکه زیارتش تمام شد، خطاب کرد به اباعبداللّه الحسین علیه السّلام و یاران بزرگوارشان و به خدایی که پیامبراکرم صلوات اللّه علیه و آله را به حق مبعوث کرده، سوگند یاد کرد که ما هم در مقام و مرتبت شما با شما شریکیم.
این حرف خیلی عجیب بود! عطیّه با اینکه یک دانشمند و محدّث و مفسّر و عالم است، امّا حرف برایش ثقیل بود؛ نتوانست هضم کند. با تعجّب و حیرت پرسید جابر چه میگویی؟! چگونه ما در مرتبت و درجه شهدای کربلا شریکیم؟
در حالی که ما مثل آنها از خانه و دیارمان آواره کوه و بیابان و دشت و صحرا نشدیم؛ مثل آنها سختی تحمّل نکردیم؛ پیکرمان طعم تیر و تیغ ها را نچشید؛ به شهادت نرسیدیم؛ بین سر و بدن ما جدایی نیفتاد؛ خانواده ما یتیم و آواره دشت و صحرا نشدند.

در پاسخ او جابر این حدیث را نقل کرد؛ گفت من از حبیبم رسول خدا شنیدم که فرمودند:
مَن أحَبَّ قَوما حُشِرَ مَعَهُم و مَن أحَبَّ عَمَلَ قَومٍ اُشرِکَ فی عَمَلِهِم.
هر کس گروهی را دوست بدارد، با آنها محشور خواهد شد و هر کس عمل قومی را دوست بدارد، در عمل آن قوم با آنها شریک است.
و خدا می داند، به خدا سوگند که من و یاران و دوستان من هم دلباخته حسین و عاشق حرکتی هستیم که امام حسین انجام دادند و لذا به این اعتبار ما هم با آنها شریکیم.

دیگر اعمال روز اربعین:
۱ -خواندن زیارت عاشورا
۲- غسل اربعین و توبه(قبل از نماز ظهر)
۳ -بعد از نمازصبح صد مرتبه
(لاحول و لا قوة الا بالله علی العظیم)
۴-هفتاد مرتبه تسبیحات اربعه
۵-بعد از نماز ظهر و عصر سوره والعصر بعد هفتاد مرتبه استغفار
۶-غروب چهل مرتبه لا اله الا الله
۷-بعداز نماز عشاء سوره یاسین تقدیم به سید الشهدا
همه را دعا کنید

جهانی تر شدن حسین(ع) و اقدام امام زمان(عج)
 این الطالب بدم المقتول بکربلا
* فرازی از دعای ندبه *

امام حسین علیه السلام جهانی هست ولی نه آنطور که باید باشد
اکنون که این چند ساله راهپیمایی اربعین بیش از 20 میلیون به حول و قوه الهی شده و هر روز آرزومندان تشنه تر و راغب تر میشوند' آن هم با توجه به محدودیت ها سنگ اندازی ها و آماده نشدن شرائط برای میلیون ها انسان آزاده و عدم انعکاس رسانه های معاند از ترس شناخت مردم.

اقدام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که منتقم خون حسین هست بایستی امام حسین(ع) برای امت ها خوب شناخته شود و جهانی تر شود تا برای مردم جهان منتقم مفهوم و معنا پیدا کند
چراکه زمان ظهور بایستی انسان ها نه مسلمانان آماده باشند

بله ارتباط اربعین با ظهور طبق سفارش پدر امام زمان یعنی امام حسن عسکری(ع) که بنیاد این راهپیمایی گذاشته و آنرا نشانه یک مومن دانسته اند
شاید این امام همام جمعیت مشتاق امروز را در اربعین پیشبینی می کرده
که باعث ترس دشمن از این همایش بی نظیر شده
در فرج هم همین قاعدۀ «و نَصَرهُ بِالرُّعْبِ» محقق می‌شود و خدا با رعبی که در دل دشمنان می‌اندازد، آخرین امام را کمک می‌کند.
دشمنان وقتی جمعیت میلیونی اربعین را می‌بینند، می‌پرسند: اینها با شعار «یا لَثاراتِ الْحُسَیْن(ع)» کجا می‌روند؟!
اینها که هنوز امام‌شان پشت پردۀ غیبت است، اینها که در غیاب امامشان چنین قدرتی دارند، در حضور امامشان چه‌کار خواهند کرد؟!
پیاده‌روی اربعین، رزمایش لشکریان امام زمان(عج)

تحول دل‌ها در اربعین علامت این است که «خبری در راه است»
اگر همۀ دل‌ها در جهتِ یک امر الهی متحول شود، این علامت نصرت خداست
چون تبلیغات نمی‌تواند این همه اثر بگذارد.
ساده‌ترین تحلیل این است که «پیاده‌روی اربعین، رزمایشی برای لشکریان امام زمان(ع) است»
@munasbat

این میعادگاه به واسطه سفارش اهل بیت به طور طبیعی شکل گرفته

اساسا کسانی که عزادار ابا عبد الله الحسین(ع) هستند دوست دارند هر موقع که مشرف به کربلا شدند کربلا را در اوج شور و احساس ببینند
ائمه هدی(ع) به کرات در روایات پیاده روی را توصیه کردند از مسیر های چه بسا دور برای هر قدمش اجر و مغفرت ویژه‌ای در نظر گرفته‌اند

در روایات آماده کسی که به حرم ابا عبد الله الحسین (ع) برود به هنگام بازگشت ملائکه الهی با او مصاحفه می‌کنند و به او می‌گویند آنچه در گذشته زندگی تو بوده بخشیده شد و روز تازه‌ای در زندگی‌ات آغاز شده است

تاکید بر پیاده روی به صورت یک یا دو مورد یا با تاکید اندک نبوده است معلوم می‌شود ائمه هدی(ع) تدبیری داشته‌اند برای زمانی که نفوس شیعیان زیاد می شوند قدرت و امکانات پیدا می‌کنند
بیابان‌های اطراف کربلا معلی مملو از خانه‌هایی می‌شود که زائران ابا عبد الله الحسین (ع) هستند چون ائمه الهدی به چشم انداز ها نگاه می کردند بعد توصیه می‌فرمودند

 این گونه نبود که ائمه توصیه‌ای داشته باشند بعد در نظر نگیرید آن جمعیت های فراوان را و اجری هم برای کسانی که پیاده می روند به حساب بیاورند
البته اجر پیاده‌روی برای یک مکان زیارتی مثل مدینه منوره یا مکه مکرمه برای حج عمره ذکر شده و در روایات به صورت نمونه آمده است

همان زمانی که ائمه هدی پیاده‌روی را توصیه می‌کردند، چنانچه با مرکب می رفتند از جهت سرعت حرکت، فرق زیادی با پیاده روی نمی‌کرد، اما سیره اولیاالله این بود که مرکب را کنار می گذاشتند و با پای پیاده می‌رفتند معلوم می‌شود این پیاده روی خیلی از نظر معنوی موضوعیت داره
آثار بسیار عمیقی در وجود انسان می‌گذارد هر کسی رفته این تجربه را احساس کرده است

اربعین شهدای انقلاب نقش مهمی در پیروزی انقلاب داشت

فلسفه بزرگداشت اربعین چه نقشی می‌تواند در تداوم و حفظ نظام داشته باشد؟ ما در اربعین حسینی شعار حسینی خودمان را جهانی می‌کنیم
ما در این بزرگ ترین تجمع شیعیان حول حماسه ابا عبد الله حسین (ع) می توانیم به تعمیق ارزش های حسینی جامعه شیعی بپردازیم

وقتی که ارزش‌های حماسی ابا عبدالله الحسین (ع) در جامعۀ شیعی تعمیق پیدا کند و بیش از پیش تثبیت بشود آثار گرانبهای آن در ابعاد مختلف کاملا مشهود خواهد بود
یکی از آثار آن استکبار ستیزی است و یکی از آثار آن ظلم ستیزی است یکی از آن آثار اهتمام بیش از پیش دیدن داری است

وقتی انسان در مسیر اربعین، خودش را قطره‌ای از یک اقیانوس می‌بیند تجربه‌ای از فناء فی الله و فدای اهل بیت شدن را در جان انسان به نمایش می‌گذارد

 وقتی انسان در مسیر کربلا ابا عبد الله الحسین(ع) پاهایش خسته می‌شود و خستگی را عمیقا با جسم خودش احساس می‌کند ارتباط روحی‌اش هم با حسین(ع) بیشتر می‌شود. اصلا تا شما خرج نکنی به حد کمال نخواهد رسید.

یکی از نشانه‌های ایمان برای مومن در زیارت اربعین

حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) دانستند چه توفیقاتی که این همه سفارش شده از زیارت ابا عبدالله؟
ما در روایات داریم اگر کسی اهل بهشت هم باشد ولی زیارت امام حسین (ع) نرود در طبقه پایین بهشت قرار می‌گیرد و او را در مراتب بالای بهشت راه نخواهند داد؛ اگر اهل بهشت باشد

شیعه نمی‌تواند بدون زیارت کربلای حسین(ع) به بهشت راه پیدا کند چون مستقلا تاکیدات فراوانی داریم بر زیارت ابا عبدالله الحسین(ع) و مستقلاً تاکیدات فراوانی بر پیاده روی و مستقلا یک تاکید ویژه داریم برای زیارت اربعین
اگر این ها را با هم شیعه باهوش جمع کند تبدیل می‌شود به یک میعادگاه بین‌اللملی

 وسط این اربعین یک سرمایه بزرگ اجتماعی برای جهان تشیع می‌توانید در شکستن حیطه استکبار ببینید در احساس هویت و عزت مندی پیدا کردن شیعیان و همه آنها ببینید

این میعادگاه در چهره شیعیان اثری از غم و اندوه غربت و تنهایی نیست، هم احساس عزت می‌کنند هم احساس فرهمندی می‌کنند؛ می‌توانند مفتخر بشوند به ابا عبدالله الحسین(ع)

درک هویت شیعی و دینی

اگر کسی این هویت را لمس بکند واقعاً شیعه‌تر خواهد شد هیچ کجا مثل زیارت اربعین هویت شیعه بودن و حسینی بودن به انسان به دست نمی‌دهد؛ همانطور که شما تا حج نروید هویت مسلمانی خودتان را دقیق نمی توانید تجربه و لمس کنید

در این میعاد گاه بزرگ وقتی انسان قرار می‌گیرد در یک هویت شیعی و حسینی برای انسان سهل می‌شود
ما عزاداران ابا عبد الله الحسین (ع) ما علاقه مندان به اهل بیت، ما شیعیان امیر المومنین هویتی داریم! این عمیقا در جان انسان می‌نشیند و مهمترین عامل تثبیت و توسعه معنویت شیعیان خواهد بود

حقایق عاشورا و اربعین

در عاشورا خون حسین و یارانش بر زمین ریخته شد و یزیدیان قصد خاموش کردن آن را داشتند ولی بازماندگان قیام حسینی، اسرای عاشورا با به انجام رساندن رسالت اسارت خود این پرچم را برافراشتند و لذاست که از ماذنه‌ها صدای اذان به گوش می رسد.

‏کسی پنج سال شاید هم بیشتر از حادثه کربلا گذشته خدمت امام سجاد(ع) می رسد، عرض می کند ای پسر رسول خدا در حادثه کربلا چه کسی پیروز شد؟

امام فرمودند:‌ (هنگام ظهر بود و موذن داشت اذان می گفت) گوش بده، اشهدان لااله‌الاالله، اشهدان محمد رسول الله(ص) چه کسی پیروز شد؟ قرار بود نام خدا و پیامبر را بنی امیه از جامعه حذف کنند ولی روزی پنج نوبت موذن بالای مناره ها اذان می گوید...*

یزید : قرآن، دین ... اینها بازیچه بود

یزید چوب خیزران بر لب و دندان فرزند رسول خدا می زند و می گوید وحی چی، قرآن چی، دین چی... اینها بازیچه بود، می خواستند دست ما را از حکومت کوتاه کنند

جام شراب را بر می دارد و حرف زشتی می زند و می گوید اگر اسلام شراب را حرام کرده من در این مسئله به کیش مسیحیت رجوع می کنم

یکی از آثار قیام امام حسین آزادی دین از اسارت جرثومه‌های فساد بود که بر گرده مسلمانان سوار شده بودند و تا اربعین توسط بازماندگان امام یعنی اسرا بخصوص امام سجاد(ع) و خانم زینب کبری سلام الله‌علیها برملا شد و این وظیفه همچنان بر دوش شیعیان ایشان می باشد

‏پیام امام این است؛ آن وقت که دین در خطر است نباید دست روی دست گذاشت و به عبادت و مناجات و ذکر پرداخت چرا که اینها ممکن است خود حجابی شوند چنانکه در عاشورا عده ای چنین کردند، سر برسجاده گذاشتند و سکوت کردند مفهوم و من یطع الله و الرسول بحث اطاعت است نه عبادت

اگر عبادت به اطاعت از خدا و رسول ختم نشود همان عبادت شیطان است که اطاعت نکرد و رانده شد*

پیامبر در روزهای آخر عمر شریف خود عده ای را به فرماندهی اسامه بن زید، آن جوان شایسته به جنگ اعزام می دارد و عده ای اطاعت امر رسول نمی کنند و می گویند او جوان است

همین تمردهای شیطانی منجر می شود به اینکه بازماندگان و دست نشاندگان همان متمردین دست خود را آغشته به خون دختر و داماد و فرزند رسول خدا کنند و در نهایت برای براندازی کامل دین، جنایت عاشورا را به پا می‌کنند

به خیال خام خود همه چیز خاموش می شود غافل از اینکه تا اربعین، آنچنان این نهضت زنده می‌شود که جز نام و نشان و ننگی برای یزیدیان باقی نمی‌ماند و به لطف خدا و عظمت عاشورا روزبه‌روز این نهضت عظمت بیشتری پیدا می کند.

 و لعن الله امه سمعت بذلک فرضیت به، خدا لعنت کند آن‌کسانی را که در مقابل ظلمی که به تو شد سکوت کردند (مصباح الکفعمی، زیارت شب عرفه اقبال 333 بحار ج98 ص361)

و لذا فرزند برومند ایشان امام خمینی می فرمودند محرم، ماه پیروزی خون بر شمشیر است

امام حسین(ع) در لحظات آخر عمر که راوی فکر می کند در حال نفرین است، می فرماید: ‌الهی رضا بقضائک، صبرا علی بلائک، تسلیما لامرک، لامعبود سواک یا غیاث المستغیثین،

و انگار نه انگار که عزیزانی را از دست داده، و این مقام فنا شدن است در خالق و از حقایق عاشورا است و ما بایستی با تفکر، خود را از عبارات عاشورا و اربعین به اشارات، و از اشارات به لطایف عاشورا و اربعین برسانیم تا وظیفه و دین خود را نسبت به قیام امام حسین(ع) که همانا زنده نگاه داشتن این انقلاب حسینی است که ان‌شاءالله وصل به قیام حضرت مهدی(عج) بشود، انجام دهیم.‏

امام صادق(ع) دعایی دارند؛ اللهم این اسالک ان تجعل و فاتی قتلا فی سبیلک تحت رایه نبیک مع اولیائک، خدایا از تو می خواهم مرگ مرا شهادت در راهت در زیر پرچم پر افتخار پیامبرت و همراه اولیاء و بندگان شایسته ات قرار بدهی. کافی ج4 ص74

زیارت اربعین امام عارفان و حماسه سازان امام حسین(ع)، الگوی مصلحین

 از امام زمان )ع( نیز نقل شده که به امام حسین )ع( عرض میکنند: اگر اشک چشم تمام شود، برایت خون میگریم: و لأبکینّ علیک بدل الدموع دماً گفتنی است گرامیداشت یاد متوفا پس از مرگ او در همه ملل و ادیان رسمیت دارد و بعضی با گذشت یک ماه و بسیاری نیز پس از چهل روز از متوفای خود تجلیل میکنند.

در زیارت اربعین، هدف قیام امام حسین )ع( همان هدف رسالت نبی اکرم )ص( دانسته شده

درباره نماز، ذات اقدس الهی، معارف فراوانی ذکر کرده فرموده: انسان، فطرتا موحّد است، ولی طبیعت او به هنگام حوادث تلخ، جزع دارد و در حوادث شیرین از خیر جلوگیری میکند، مگر انسانهای نمازگزار که آنان میتوانند این خوی سرکش طبیعت را تعدیل کنند و از هلوع، جزوع و منوع بودن به درآیند و مشمول رحمتهای خاص الهی باشند إنّ الإنسان خلق هلوعا إذا مسّه الشرّ جزوعاً و إذا مسّه الخیر منوعاً إلا المصلیّن

زیارت اربعین نیز انسان را از جزوع، هلوع و منوع بودن باز میدارد و هدف اساسی سالار شهیدان نیز تعلیم و تزکیه مردم بوده است و در این راه، هم از طریق بیان و بنان اقدام کرد و هم از راه بذل خون جگر که جمع میان این را هها از ویژگ یهای ممتاز آن حضرت )ع( است.

گرد و غبار کربلا در روز عاشورا حاصل فضای مسموم خبری دستگاه مذموم بنی‌امیه بود، در زیارت عاشورا می‌خوانیم اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمینَ

در زیارت، به اینکه امام حسین از خاندان پیامبر اعظم ص است، مستقیم اشاره می‌کند، چرا که در آن فضای غبارآلود هر چشم و دلی نمی‌توانست حقایق را ببیند.
اما در زیارت اربعین اباعبدالله الحسین ع با واژه‌هایی چون اَلسَّلامُ عَلى وَلِىِّ اللَّهِ وَحَبیبِهِ، اَلسَّلامُ عَلى خَلیلِ اللَّهِ وَنَجیبِهِ، اَلسَّلامُ عَلى صَفِىِّ اللَّهِ وَابْنِ صَفِیِّهِ، اَلسَّلامُ عَلىَ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ على اَسیرِ الْکُرُباتِ وَ قَتیلِ الْعَبَراتِ  بر می‌خوریم، علت اینکه زیارت اربعین مستقیم به سراغ القاب حضرت می‌رود، این است که در آن شرایط غبار از فضای جامعه رخت بر بسته بود و مظلومیت خاندان حسینی آشکار شده بود.

امام حسین(ع) نه تنها امامی از امامان دوازده گانه بلکه الگوی مصلحین جهان است. وی حرکت اصلاحی در امت جد خویش(ص) را آغاز کرد تا از سقوط و فساد امت جلوگیری نماید و با ایجاد بصیرت در امت اسلام، لایه های چندگانه فتنه ای که از سقیفه بنی ساعده پس از انکار غدیر علوی(ع) ایجاد شده بود، آشکار سازد و راه را به امت اسلام و دست کم بخشی از مؤمنان نشان دهد و به عنوان معیاری الهی، پرچم و علم اسلام و حقیقت شود.
از آن جایی که آیاتی چند در قرآن به صراحت از ویژگی های آن حضرت(ع) چون عصمت و طهارت سخن گفته و او را جزو اهل بهشت شمرده و بدان بشارت داده، هر کسی به طور طبیعی می بایست او را معیار حقانیت و حق بشمارد و به این نکته کلیدی برسد که: الحق مع الحسین و الحسین مع الحق یدور حیثما دار؛ حق همراه حسین و حسین همراه حق است و هر کجا ایشان بگردد حق در مدار وجودی ایشان می گردد

زیرا اگر کسی به نص آیات قرآنی از اهل عصمت و طهارت و هم چنین از اهل بهشت باشد و از نعمت های آن برخوردار گردد (احزاب، 33 انسان) می بایست او را معیار حق دانست؛ زیرا انسانی که بر حق نباشد نمی توان از هم اکنون حکم کرد که وی اهل بهشت است.
در منابع روایی اهل سنت و تشیع این معنا اثبات شده که وی با برادرش سرور جوانان بهشت است و از آن جایی که همگان در بهشت، جوان خواهند بود می توان حکم کرد که وی سرور همه اهل بهشت از جن و انس می باشد. این سروری و سیادت از آن شاخه شجره طیبه نور محمدی(ص) به حکم وحدت و یگانگی نور می باشد.

در حقیقت هرگاه ما سخن از حقانیت حضرت محمدی(ص) می گوئیم، به حکم آیه مباهله که حضرت امیرمؤمنان(ع) را نفس و جان آن حضرت(ع) دانسته و نیز روایات معتبر بسیار نبوی که از وحدت نوری خود با امیرمؤمنان(ع) سخن گفته می توان دریافت که حقانیت همواره با این خاندان بوده است.

بر این اساس می توان گفت که: الحق مع علی و علی مع الحق یدور حیثما دار؛ چنان که می توان گفت: الحق مع الحسن و الحسن مع الحق یدور حیثما دار؛ و یا الحق مع المهدی و المهدی مع الحق یدور حیثما دار

زیرا کلکم من نور واحد، یعنی همه آنان از یک نور هستند. همین وحدت و یگانگی نوری و حقانیت ایشان است که آنان را شاخص حق قرار می دهد و هر کسی که می خواهد نسبت خود را با خدا بسنجد باید نسبت خود را با این معیار و میزان بسنجد؛ زیرا علی(ع) و اهل بیت(ع) میزان حق و باطل هستند و هر کسی را باید با علی(ع) و اهل بیتش (ع) سنجید

از این رو او را فاروق اکبر (جدا کننده بزرگ) و قسیم النار و الجنه (تقسیم کننده مومنان و کافران و بهشتیان از دوزخیان) نامیده اند.
خداوند در قرآن به صراحت بیان می کند که هر کسی که دنبال صراط مستقیم هدایت باشد باید به صراط پیامبر (ص) و اهل بیت او در آید و محبت اهل بیت و ولایت و اطاعت ایشان است که آدمی را به حق و بهشت می رساند. کسی که محبت و اطاعت و ولایت اهل بیت (ع) را ندارد، از همه عباداتش سودی نمی برد، زیرا عبادت بی ولایت پیامبر (ص) و اهل بیتش همانند عبادت کافر است که منکر اسلام می باشد و سودی برای او نخواهد داشت.
امام حسین (ع) به عنوان یکی از شاخه های درخت طوبی هدایت الهی، معیار و میزان سنجش حق و باطل است. آن حضرت (ع) با توجه به جایگاهی که خداوند در قرآن و پیامبر (ص) در سیره سنت خویش برای ایشان تعریف کرده، در چنان جایگاهی بلند و رفیع ایستاده بود که هر کسی به سادگی می توانست با الگو قرار دادن آن بزرگوار راه حق را بشناسد و در مسیر بهشت گام بردارد

آن حضرت (ع) هنگامی که دید امت به بیراهه رفته و نظام ولایی را کنار گذاشته و به نظام دروغین و خود ساخته خلافت سقیفه گرایش یافته اند، همانند پدر و برادر بزرگوارش (ع) تلاش کرد تا راه حق را با بلند کردن پرچم وجود خویش نشان دهد.
با این همه، مردم دنیا زده، در دریای فتنه چنان گرفتار آمده بودند که قدرت تشخیص حق از باطل را با وجود معیار و میزان قرآنی یعنی امامان (ع) نداشتند

فتنه، همه لایه ها را پوشانده و حق و عدالت را نهان ساخته بود. در این جا بود که باحرکتی انقلابی به جراحی عمیق امت می پرداخت و نهیبی چون خشم صاعقه الهی برسرشان می زد تا پرده ها فرو افتد و حق خودنمایی کند.

از اینرو در روایات بر این نکته تاکید شده که ان الله شاء ان یراک قتیلا و ان الله شاء ان یراهن سبایا خواست خداوند این است که تو را کشته و زنان خاندان اهل بیت (ع) را اسیر ببیند

به این معنا که بیداری امت مسلمان و یا بخشی از آن تنها با خون قربانی خاندان عصمت و طهارت امکان پذیر است و درخت اسلام و ایمان جز به خون شهدا نمی تواند آبیاری شود و جان تازه ای به کالبد مرده امت بدهد.
هر پیامبر و امامی یک خصوصیت برجسته دارد که در زندگی ایشان خودنمایی می کند. آن چه در امام حسین (ع) خودنمایی می کند و در زندگی اش برجسته است، مصلح کل بودن است لذا به صراحت در هنگام تبیین راهبردهای اساسی حرکت انقلابی و نهضت خونین خود می فرماید:

انی ما خرجت اشرار و لابطرا و لامفسدا و لاظالما انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی، ارید ان امر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی علی بن ابی الطالب؛ من از روی خودخواهی و یا برای خوش گذرانی و یا برای فساد و ستمگری از مدینه خارج نشدم،

بلکه طالب اصلاح امت جدم و خواستار امر به معروف و نهی از منکر، و عمل به سیره جدم رسول خدا و پدرم علی بن ابی طالب هستم.
تاکید بر اصلاح امت، به معنای آن است که امت در مسیر خود به سوی ظلم و فساد گرایش یافته و خوش گذرانی و دنیا طلبی را هدف خود قرار داده اند و آخرت و قیامت را فراموش کرده اند

این گونه است که دیگر عدالت و معروف، جایگاهی در میان امت ندارد و به جای آن، ظلم و بیداد و منکر نشسته است. از این رو، جامعه نیازمند اصلاحات بنیادین است تا معروف زنده و منکر نابود شود و باطل برود و حق جایگزین آن شود.

نقش و فضیلت زیارت امام حسین(ع)

در روایتی امام صادق(ع) می فرماید: من اتی قبر الحسین (ع) عارفا بحقه کان کمن حج مائه حجه مع رسول الله، هر که نزد قبر امام حسین(ع) بیاید و به حق او آشنا باشد، مانند کسی است که یکصد حج با پیامبر خدا(ص) انجام داده باشد. (بحار ج101، ص42)

دست یابی به عرفان درباره امام حسین(ع)، شناخت اهداف و انگیزه های حرکت و مقام و منزلت آن بزرگوار است

بنابراین کسی که به زیارت ایشان می رود و به ندای «هل من ناصر ینصرنی» وی پاسخ می دهد و علیه ظلم و ستم قیام و برای عدالت جهاد و تلاش می کند، کسی است که با رسول الله (ص) همراه شده و قصد خدا و خانه اش را نموده است که نتیجه آن لقاءالله می باشد

آن چه در این روایت آمده، تأکید بر عرفان و شناخت امام حسین(ع) و اهداف وی از حرکت خونین قیام عاشورایی است که نتیجه آن صد حج با پیامبر خدا(ص) است.
در برخی روایات بر این مطلب تأکید می شود که زیارت امام حسین(ع) به اندازه حج مقبول و مبرور ارزش دارد (همان، ص31 و 232)

زیرا این گونه می خواهند توجه را به امام حسین(ع) و اهداف الهی ایشان جلب کنند؛ زیرا هدف از حج آن است که انسان نسبت به توحید و اهداف آن آگاهی یابد و از آن جایی که من تمام الحج لقاء الامام، تمام و کمال حج با دیدار امام تحقق می یابد، دیدار امام حسین(ع) همان کمال و تمام حج و زیارت الهی است

چون امام حسین (ع) تجلی تمام و کمال اسلام است و اهداف حرکت های انسان را مشخص می سازد. به این معنا که اگر کسی بخواهد هدف نهایی زندگی اش را مشخص کند، باید به امام حسین (ع) به عنوان اسوه کامل و نیک بنگرد.

ایشان با حرکت خویش نشان داده است که زندگی، تنها زمانی ارزش دارد که سایه سار عدالت باشد و یا برای آن فدا شود؛ زیرا عدالت الهی، مظهریت الوهیت و ربوبیت اوست

خون جاری بر خاک کربلا، همانند دارویی، شفابخش جسم و جان بشر است؛ یعنی چنان که قرآن شفا و داروی بیماری های جسمی و جانی است، قرآن ناطق نیز این گونه است. در روایات بسیاری آمده که طین قبر الحسین علیه السلام، من کل داء، خاک قبرش شفای هر دردی است. (همان ص 123)

 به این معنا که اگر خوردن هر خاکی حرام چون خوردن مردار و خون می باشد، خوردن خاک قبر امام حسین (ع) شفای هر درد جسمی و روحی است. (همان ص 120) در روایتی آمده ان الجزع و البکاء مکروه للعبد فی کل ما جزع ما خلا البکاء علی الحسین بن علی ع) فانه فیه ما جور؛ گریه و بی تابی درهر چیزی که جزع آور است برای بنده ناپسند است مگر گریه برحسین بن علی(ع) که بنده در آن پاداش خواهد داشت. (بحارالانوار، ج 44، ص 291).

دراین روایات کوشش بر آن است تا مردم به مقام امام حسین (ع) و حرکت الهی او متوجه شوند و زمینه را برای بهره برداری از آن قیام به عنوان موتور محرکه قیام های دیگر اصلاحی امت پدید آورند. از این رو از امت خواسته می شود با پشتوانه قیام حسینی (ع) به سوی عدالت جهانی مهدوی حرکت کنند و قیام های خویش را این گونه سامان دهند

در اربعین بود که حرکت های بیدار بخش خاندانی که به اسارت رفته بودند، به شکل دیگری خودنمایی کرد و با حضور در سر قبر امام حسین(ع) و زیارت آن آرامگاه نیکان جهان، گروهی از مردم از جمله یاران صادق پیامبر (ص) چون جابر بن عبدالله انصاری (زاده 16قبل از هجرت- درگذشت 78پس از هجرت) مردم را به سوی مزار، جلب و جذب کردند تا هدف قیام فراموش نشود و آن را پایگاه جهانی و ابدی برای ظلم ستیزی و عدالت خواهی و اصلاحات دایمی قرار دهند.

اگر کعبه، خانه توحید و زیارت و حج آن یادآور توحید و اسلام است، زیارت مقتل امام حسین (ع) زیارت مصلح کل و عدالت خواه و ظلم ستیزی است که جز برای خدا گامی بر نداشت

بنابراین هر کس که می خواهد درس آزادگی و بندگی بیاموزد در و مکتب عدالت خواه حسینی شمشیر بزند می بایست به زیارت آن شهید کربلا برود و از ایشان برای حرکت خویش استمداد جوید

این گونه است که زیارت ایشان زیارت حج مقبول می شود و زیارت عارفانه برابر با یکصد حج دانسته می شود. باشد با عرفان نسبت به امام حسین (ع) و حرکت آن حضرت (ع) مسیر خود را به سوی دولت جهانی مهدوی (عج) به درستی بیابیم و بر معیار حق گام برداریم.

فرازهایی از زیارت اربعین

امام صادق ع فرموده‏اند: در روز اربعین هنگامی که روز بلند شد زیارت می‏کنی و می‏گویی: سلام بر ولی خدا و حبیب او، سلام بر خلیل خدا و بنده نجیب او، سلام بر بنده برگزیده خدا و فرزند برگزیده او، سلام بر حسین مظلوم شهید، سلام بر آقایی که در میان امواج بلا گرفتار آمد و کشته اشک روان است

آن‏گاه امام صادق ع فرمودند: علیه آن حضرت هم دست شدند کسانی که دنیا فریبشان داده بود و بهره خود را در ازای بهایی ناچیز فروختند و آخرت خویش را به قیمت ناچیز حراج کردند

در چاه هوی و هوس فرو رفتند و تو و پیامبرت را به خشم آورده و مطیع بندگان شقی گردیدند؛ امام حسین ع در مقابل آنان تن به ذلت نداد و با آنان با شکیبایی به جهاد پرداخت تا آن گاه که خونش را ریختند و اهل بیتش را به اسارت بردند.

                        خون جاری حسین(ع) در طول زمان

قیام خونین آن حضرت(ع) تنها یک واقعه در زمانی یا حکمی مقطعی نیست، تا تنها به عنوان یک گزارش تاریخی مطالعه شود و بر رفتار گذشتگان گریست، بلکه قیام جاری در طول تاریخ بشریت است

به این معنا که موتور حرکت تاریخ امت اسلام است؛ چنان که فلسفه قیام جهانی حضرت مهدی(عج) نیز مقصد و مقصود حرکت های تاریخی بشر را تبیین می کند

بنابراین امت اسلام با پشتوانه و موتور محرکی به نام وجوب اصلاحات دایمی و قیام خونین و شهادت طلبانه، حرکت خود را به سوی عدالت جهانی آغاز می کند.

 فلسفه وجودی امام زمان(ع) ایجاد انگیزه قوی برای حرکت به سوی عصر طلایی عدالت جهانی در امت اسلام است

این حرکت، نیازمند موتوری است تا بتواند مشکلات را از پیش رو بردارد و از سربالایی های مخالفان و سنگ اندازان در این راه بالا رود

این جاست که امت مصلح، جان بر کف حرکت می کند و با هر دشمن و مخالفی می جنگد و خون خویش را هدیه عدالت الهی می کند.

مردم اهل بصیرت می دانند که هیچ چیزی به ارزش خون حسین(ع) در پیشگاه الهی ارج و ارزش نداشته است و هیچ چیزی محترم تر از این خاندان نبود، با این همه آنان خون و جانشان را دادند و همه مال ایشان را به غارت بردند و زنان و کودکانشان را به اسارت گرفتند

بنابراین هر کسی از امت اسلام به پیروی از امام حسین(ع) و خاندانش، باید خود را فدای عدالت الهی نماید و در این راه از هر چه دارد بگذرد.
این گونه است که کل یوم عاشوراء و کل ارض کربلا، هر روزی عاشورا و هر زمینی کربلاست

زیرا خون جاری امام حسین(ع) در همه تاریخ روان است و مردم را به اصلاحات دایمی نسبت به انحرافات امت از معروف و گرایش به منکر می خواند و عدالت خواهی و قیام برای آن را فریاد می زند

این که امام حسین(ع) در واپسین دم فریاد می زند: هل من ناصر ینصرنی، کیست مرا یاری کند؟ خطاب به تاریخ است تا برای یاری و دست یابی به هدف بزرگ عدالت خواهی و ظلم ستیزی او را یاری کنند

و اصلاحات دایمی را در هر دوره ای و در هر منطقه جغرافیایی داشته باشند و از مسیر حق و عدالت دور نشوند و به پای آن از خون و مال و جانشان مایه بگذارند.

                               از اربعین حسینی تا اربعین خمینی

 مؤمنان قم در 40روز دوم پس از شهادت فرزند امام خمینی، به حدی از مراتب کمال رسیدند که به دفاع از اسلام ناب و منادی قهرمان آن، و حمایت از مرجعیت تشیع، حماسه سرنوشت‌ساز و شگفت «19 دی قم» را خلق کردند

در پیوند اربعین حسینی و اربعین شهدای 19 دی، و راز و نیاز و عزاداری 40 روزه تا «اربعین» شهدای 19 دی، که «اربعین حسینی» را در میان گرفته بود (10 بهمن اربعین حسینی)

چه رموزی نهفته بود، که پیام شهدای 19 دی، علی‌رغم ترفندها و دسیسه‌های دشمن، دروازه‌ها و حصارهای شهر قیام را پشت سر گذاشت و مؤمنان غیرتمند آذربایجانی را چنان برانگیخت، که با غافلگیر کردن دشمن آماده، در یک فرصت استثنائی- که شاید هرگز تکرار نمی‌شد- با اقدام بموقع، خطوط مستحکم دشمن تا بن دندان مسلح را قهرمانانه درهم شکستند و با عبور از موانع، معابر وصولی فتح را، به خیل عظیم فدائیان خمینی، در تمامی شهرها و در سراسر کشور پهناور اسلامی ایران، نشان دادند.

 صبح روز 29 بهمن، درحالی‌که مغازه‌ها، بازار، دانشگاه و مدارس تبریز یکپارچه تعطیل بود، مردم غیور و شجاع تمامی اقشار تبریز برای برگزاری مراسم باشکوه «اربعین شهدای مظلوم 19دی» و همدردی با مردم رشید قم، که آگاهانه، قهرمانانه و مخلصانه، دست از جان شسته، با دست خالی، در تظاهرات سکوت شرکت کرده، با رگبار گلوله‌های دژخیمان، خون فرزندانشان برروی آسفالت خیابانهای قم جاری شده بود، از نقاط مختلف شهر به سمت مسجد قزللی به حرکت درآمدند.

در اعلامیه آیه‌الله قاضی طباطبائی و ده تن از علمای آذربایجان، از مردم دعوت شده بود برای برگزاری مراسم با شکوه «اربعین» شهدای 19 دی قم، در ساعت 10 صبح روز 29بهمن، در مسجد قزللی تجمع نمایند.

تمامی اقشار مردم غیرتمند تبریز، درپاسخ به این فراخوان، از منتهی‌الیه ضلع جنوبی تبریز تا صاحب‌الامر، سرخاب، دوه‌چی، مارالان، قونقاباشی، حیدرتکیه‌سی، ایستگاه راه آهن، وازال و از تمامی محلات تبریز، زن و مرد، پیر و جوان، کارگر و کارمند، طلبه و دانشجو و دانش‌آموز بازاری و کسبه اصناف مختلف، دسته‌دسته و گروه‌گروه، با شور و هیجان، سمت مسجد میرزا یوسف مجتهدی (قزللی) به حرکت درآمده بودند

 نیروهای انتظامی و امنیتی و کارگزاران رژیم مستقر در تبریز، که گمان نمی‌کردند، مذهب نفوذ چندانی در تبریز داشته باشد، با سیل جمعیتی مواجه شدند که نه تنها تبریز، بلکه قم، مشهد و تهران نیز تاکنون جمعیتی با وسعت و عظمت آن، به خود ندیده بودند.

نخستین گروه‌های جوانان غیرتمند آذربایجانی سرشار از شور انقلاب، از اوائل صبح به خیابان آمده، پس از طی مسافت طولانی، قبل از ساعت 9 خود را به مسجد رسانده بودند، تا در صفوف مقدم تظاهر کنندگان، ضمن گرامیداشت شهدای 19 دی، حمایت و پیروی خود از امام خمینی(ره)، رهبر سازش‌ناپذیر نهضت اسلامی و مخالفتشان با سلطنت شاه دست‌نشانده را فریاد زنند، اما با در بسته مسجد مواجه شدند.

‎‎                          اربعین حسینی چله نشین عاشورا..

آرام تر زینب! تو که این گونه با داغ فرود می آیی نبض خورشید سقوط می کند. کاش راه آمدنت از این مسیر، میسر نمی شد تا داغ غریب غروب عاشورا را دوباره مویه کنی. قافله اشک بی صداتر، اما پرشتاب تر از آب فرات، نوحه می خواند و بر روی گونه هایت دسته می رود

چهل روز بغض، هر روز در گلویت متولد شد و تو با آیه های صبر آن را فرو نشانده ای. چهل روز بود که آب خوردن هم برایت دیگر به آسانی آب خوردن نبود که دردی بود به اندازه همه تاریخ که تشنگی غیرت را به دوش می کشید.

 آرام باش ای عالمه بی معلم! اینجا که دیگر غربت برای تو غریب مانده است که تو بوی خون حسین(ع) را در لایه های این خاک که باد از پراکنده نمودنش شرم داشت استشمام می نمایی. صدای التماس خاک را بنگر که تاب به دل گرفتن اشک هایت را ندارد و آب را که تا ابد مجرم بی گناه قصه کربلاست.
زینب! اینجا کربلاست! اما غار حراء تو برای مبعوث شدن به رسالت عاشورا نیست که تو از دل عرفه آغاز شده بودی و در نگاه حاجیانی که به صوت حسین(ع) در دعای عرفه دل سپرده بودند نه بصیرت آن، حکایت غریب را از بر نموده بودی

عاشورای تو، آن هنگام بود که حاجیان فریاد «هل من ناصرا ینصرنی» را به پشت گوش جهالت خویش افکنده بودند و از همه فلسفه حج، به جای خدای کعبه به سنگ کعبه دخیل بستند. اما تو آمدی و در زیر خیمه سبز برادرت نه، ولی زمانت، معتکف شدی تا راوی مثنوی عطش بار کربلا شوی.

همه پرده های آن نمایش الهی پس از طی چهل وادی عشق، یک به یک از مقابل چشمانت دوباره می گذرد. کاش فرات برای همیشه تاریخ، از جریان بازمی ایستاد تا صدای شرشرش باز دلت را شرحه شرحه نسازد. هر چند تاریخ، سقای تشنه کامت را نه به فرات، که به هَیهات مِنَّا الذِلَّه می شناسد آن گاه که زانوی ادب در مقابل ولایت حسین بر زمین نهاد.
زینب! خاک خون دل خورده کربلا، در دریای سکوت تو دارد جان می سپارد. از شکستن آینه پلک هایت، قصه دلت را می خواند که صدای غزل خوانی شمشیرها گویا پس از چهل روز باز هم گوش هایت را می نوازد و تو نیز زبان ناله های شان را هنوز می شنوی و می شناسی

این ناله شمشیر عباس است که در غزوه عشق، غزل غیرت می خواند و با خون بر صفحه علقمه، سبوی دلدادگی را مصور می سازد.

 و اشک و مشک می شوند واژه قریب کربلا، تصویر ظهر عاشورا در نگاهت جان می گیرد آنگاه که فریاد مؤذن برخاسته بود و گویا بلال بود که در آخرین روز حیات مادرت از مأذنه مسجد مدینه اذان سرمی داد و تو حسین را درنماز دیده بودی که مجنون معشوق ازلی شده بود و نیز لیلای دل بیقرارت.
این دشت اکنون آرام است اما نگاه ناآرام تو هنوز درغبار جنگ عاشورا مانده است

در وسعت آشوب دلت به حضور و غیاب پروانه ها که مشغول می شوی بغض ات از پیمانه صبرت سرریز می شود. بند بند انگشتان پاهایت این خاک را می شناسد آنگاه که شمر، خنجر برگلوی برادرت فرو می برد و تو نیز از سر درد، پای بر دل این خاک می فشردی، چشم هایت کفاف دلتنگی ات را نمی دهد و خاک به خون نشسته کربلا، از آتش اشک تو خاکستر می شود

نی نوای دلتنگی می نوزاد. آیه صبر تلاوت می کنی. صدای گریه زنان و کودکانی که چهل وادی اسارت را به تو اقتدا کرده بودند تو را به طواف 72 پروانه می کشاند.

ندای اللهم لبیک تو، دل عرش را می لرزاند و تو، به رمی جمرات خویش در کوفه و شام می اندیشی آنگاه که طعنه های گزنده سیه اندیشان سبزنشین، دلت را به درد آورد و کاسه صبرت را شکست تو حسین شده بودی در آینه تأنیث. خطبه هایت چون شمشیر بر فرق مردم شام فرود می آمد

غیرت های یخ زده شان با شعاع خورشید کلامت آب می شد. اما تو این قبیله قبله برگشته را بهتر می شناسی. آنانی که همه زندگی خویش را در سراب مانده بودند از آب چه می فهمند؟ تو انتظار تسلا از مردم کوفه و شام نداشتی که تو سر سلامت شان گفته بودی که مردانگی خود را در پس قبرهای متعفن درون خود دفن کرده بودند

تسلیت با تو تناسبی نداشت که خدا تسلایت داد وقتی در زبانت ما رایت الاجمیلا را جاری ساخت. در میان هلهله شامیان و کوفیان، معادله سکوت را بر هم زده بودی و طنین تپیدن خطبه های علی وار از حنجره ات، روزگاری را به خاطر مردم کوفه آورده بود که تو دختر امیر بوده ای نه اسیر

در این چهل صباح، خواب خوش اهالی کوفه و شام را پریشان نمودی که به شوق غلتیدن در انبان های سیم وزر، طعمه زهر حکومت یزید شدند. کار تو، نبش قبر هر روزه مردمی شده بود که شرافت قی می نمودند

و خنجر بر حنجره ولایت زمان خویش نهاده بودند، و تو درسال 61 هجری، تفسیری روشنی از حج را دردل تاریخ نگاشتی. اکنون باید برخیزی. باید تا آن هنگام که قصه تل زینبیه، تار و پود صبر دلت را از هم نگسست، برخیزی که بشیر خبر برگشتنت را به مردم مدینه داده است.

شهری دل به امید صبر تو بسته است که در نبود حسین (ع) چگونه تسلایشان خواهی داد. برخیز و بگذار دامنه روضه خوانی کاروان عاشورا تا دل شهری کشیده شود که قلاب دستان عباس (ع)، تو را برپشت جهاز شتر نشاند

بگذار مدینه غرق ناله هایی شود که از نهانخانه جانت بر بستر تاریخ جریان خواهد یافت. برخیز و مابقی اشک هایت را بگذار درخلوت حرم جدت که تو را درآغوش خدا بنشاند و تسلایت دهد...!

قال الحسین(ع) : کتاب الله عز و جل علی اربعه علی العباراه و الاشاراه و اللطائف و الحقایق

کتاب خدا بر چهار رکن است

1- عبارات    2- اشارات     3- لطایف     4- حقایق- فالعباره للعوام و الاشاراه بلخواص و اللطائف للأولیا و الحقایق الحقایق للانبیاء "بحار عوالی اللالی ج4 ص105 نقل از امام علی(ع) و امام حسین(ع)"‏

قرآن عباراتی دارد که همه آشنا هستیم و برای عموم مردم است که قرآن را می خوانند و اشاراتی دارد که فراتر از عبارات است و برای خواص است‏

و قرآن لطایفی دارد که بالاتر از اشارات است، لطیفه های خاص که نکته سنج ها و اهل لطیفه ها هستند که می توانند ظرایف آن را کشف کنند. و بعد از لطایف، قرآن حقایقی دارد که بالاتر از لطایف است که مخصوص انبیاء و معصومین و ائمه اطهار(ع) است

همان طور که قرآن دارای چهار رکن است تمام اشیاء و کل آفرینش هم بر چهار رکن است. یعنی آفرینش هم عباراتی دارد که افراد در آن سیر می کنند، و اشاراتی دارد و آن، این است که انسان شب چشمش به ستاره ها می‌افتد و توده مردم هم این را می بینند اما چشمک زدن ستارگان، اشاراتی دارد که همه متوجه آن نمی شوند.‏

غیر از این مجموعه اشارات، لطایفی در ستارگان است که اهل اشارات نمی فهمند. یک منجم ورزیده و توانا می تواند حرکت سیارات را دقیق ارزیابی کند، چگونگی، حجم و... اسراری هم در سیارات است که کار اولیاء است و متخصصین این فن، آن اسرار و حقایق را می فهمند که کار منجم هم نیست.‏

یک دریا هم همین طور است؛ عده ای به جهت تفریح یا در مسیر سفر به دریا می روند، دریا را می بینند، داخل آب می‌شوند و تنی به آب می زنند، آب و ساحلی و موجی و... این عبارات دریاست اما اشارات دریا را یک شناگر می فهمد که می تواند دو یا سه کیلومتر شناکنان جلو برود، متوجه عمق دریا بشود و لجه دریا را متوجه می شود، با ماهیان دریا برخورد می کند، موجهای بلند وعجیب را می بیند و...

 ولی دریا غیر از اشارات، لطایفی هم دارد و آن اینکه در درون دریا ماهیهای گوناگون، جنگل های زیبا در ته دریا و اسرار زیادی در دل این جنگل ها، نهنگ های بزرگ دریایی و... این را کسی می‌فهمد که غواصی بداند و با اکسیژن کافی برود در عمق دریا

اینها اولیاء هستند و گروه چهارمی هستند که غیر از شناگری و غواصی، مسلط به علوم دریایی هم هستند که وقتی ماهیان را می بینند، می فهمند چند گروهند، کدام بخش دریا چه نوع ماهیانی دارد، جنگلهای دریایی و در و مرجان و صدفهای دریایی و ویژگی های هر یک را می شناسند و... که این از حوزه سه گروه اول خارج است و این حقایق دریاست.‏

پس اشارات قرآن برای کسی است که شنا بلد است، همین طور که می خواند اشارات را می فهمد و هرچه مهارتش بیشتر، درکش بهتر است و اشارات بیشتری به‌دست می آورد و دسته دیگر اهل ولایت است، اهل عشق است و عشق، فن نیست، خیلی قدرت ایجاد می کند،

عشق یعنی باختن خویش در راه معشوق، کسی که این رمز و راز جان باختن، سرباختن را بلد است شروع می کند به در آوردن لطایف قرآن، کسی که با زبان عشق جلو می آید لطایف بسیاری از قرآن را درک می کند. و لذا این لطایف را اهل ولایت می فهمند ولی حقایق، دیگر کار اینها نیست حتی عاشقان هم نمی فهمند، فقط کار معصوم است، و آن خواص بسیاری است که در آیات قرآن وجود دارد.‏

یکی از آیات الهی، کربلاست، عاشوراست و اربعین عاشورا، که این هم از همان چهار رکن برخوردار است؛ کربلا عبارتی دارد که عموم مردم می فهمند. محرم آمد باید عزاداری کنند، بر سر و سینه بزنند، اشک بریزند و از برکات این ماه بهره مند شوند و بسیار خوب و بجاست چون شروع ورود به اشارات عاشوراست.‏

و لذا وقتی محرم می شود مردم وارد این دریا می شوند و شنا می کنند و ارتباط با حماسه سرای این ماه برقرار می کنند و با دستی که امام حسین(ع) بر سر آنها می کشد بهره خود را از عاشورای حسینی می برند و پاکیزه می شوند، آلودگی های خود را در این دریای طهارت پاک می کنند

نه تنها خود پاک می شوند بلکه پاک کننده هم می شوند مثل نجاستی که وارد دریا شود نه تنها پاک می شود بلکه پاک کننده می شود یعنی خود نیز کر می شود

 و اما عده ای هستند علاوه بر طی مرحله اولیه به اشارات عاشورا می رسند یعنی در ضمن ورود و عبور از عبارات می‌گویند این داستان،‌ داستان ساده ای نیست، باید شنا کرد یاد می گیرد چگونه شنا کند،‌ تمرین می کند،

حالا یاد گرفته چگونه شنا کند، وارد می شود در دریای عاشورا شنا می کند و درک اشارات می کند و این‌گونه به این مهم می رسد که کمی تفکر می کند، می بیند هر روز حداقل ده بار فقط در نمازهای یومیه دعا می کند خدایا مرا به راه راست هدایت فرما (اینها عبارات نماز است) راه کسانی که به آنها نعمت دادی “اهدنا الصراط المستقیم، صراط الذین انعمت علیهم” خدایا به چه کسانی نعمت داده‌ای؟

(اینجا ورود به اشارات است با یک تفکر سالم) باز وارد بر عبارات قرآن می شود که این “انعمت علیهم” چه کسانی هستند؟ می بیند خداوند آنها را در آیه 69 سوره نساء معرفی می فرماید:

و من یطع الله و الرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبین والصدیقین و الشهداء و الصالحین و حسن اولئک رفیقا و هر که اطاعت کند خدا و رسول را، آنها با کسانی خواهند بود که خدا موهبتشان داده (انعم الله علیهم) پیامبران، راستی پیشگان و شاهدان (الشهداء) و صالحان و آنان چه خوب همدمانی هستند. در این آیه تفکر می کند،

از عبارات (مرحله اول) وارد اشارات (مرحله دوم) می شود. می اندیشد که خدا می فرماید: اطاعت خدا و رسول، عبادت بدون طاعت، مسیر شیطان است که سی هزار سال عبادت کرد ولی فرمان خدا را که سجده بر آدم کن اطاعت نکرد و رانده شد

پس وقتی من نعمت را بشناسم وارد شکر نعمت می شوم.‏ از عبارات به اشارات. وقتی پی به مفهوم اطاعت ببرم و اطاعت کنم خدا و رسول را نعمت و راه انعمت علیهم را به دست می آورم. تدبر در رهروان این صراط می کنم، نتیجه می گیرم که راه میانبر راه شهداء‌ است.‏

اینها اشارات است وقتی من بخواهم گامی به جلو بردارم خداوند خود راه را باز می کند سوره یونس آیه 25: و یهدی من یشاء الی صراط مستقیم- و خداوند به سرای سلامت می خواند و هر که را بخواهد به راه راست هدایت می کند

تدبر در مقام شهداء راه میانبر را نشان می دهد “آل عمران 169:‌ ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عندربهم یرزقون- گمان نبرید کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند، اینها زنده اند و در نزد خدای خود متنعمند به نعمتهای بیکران الهی

و در آیه بعد می‌فرماید:‌ آنان به آنچه خدا از فضل خود ارزانی شان داشته خوشحالند و از (سرنوشت) همرزمانی که هنوز به آنها ملحق نشده اند شادمانند که نه بیم بر آنهاست و نه اندوهگین می شوند

پس با تفکر در نمازی که می خوانم و دعایی که در نماز می کنم و تفکر در آیات قرآن وارد اشارات نماز و قرآن می شوم و راه شهدا را می شناسم و می بینم عجب معامله ای است. خریدار خداست، فروشنده مومنین به خدا و رسول و اطاعت کنندگان آنها مورد معامله

مال و جان و تمام تعلقات دنیایی، وجه معامله بهشت است و سایه عرش الهی و نه تنها این بلکه “عند ربهم یرزقون” نزد خدا روزی می خوری، سند معامله تورات و انجیل و قرآن است و پشتوانه این سند عهد تخلف ناپذیر خداوند است و نتیجه،‌سود عظیم است.

و اما سند آن توبه 111- ان الله اشتری من المومنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون وعدا علیه حقا فی التورات و الانجیل و القرآن و من اوفی بعهده من الله فاستبشروا بیعکم الذی بایعتم به و ذلک هوالفوز العظیم

همانا خدا از مومنان، جان و مالشان را به بهای بهشت خرید، آنان در راه خدا می جنگند و می کشند و کشته می شوند، این در تورات و انجیل و قرآن وعده حقی بر عهده خداست و چه کسی از خدا به عهد خویش وفادارتر است؟ پس به این معامله ای که با خدا کرده اید شاد باشید و این همان کامیابی بزرگ است.‏

و لذاست وقتی ضربت بر فرق مبارک علی(ع) وارد می شود می فرماید: فزت و رب الکعبه - قسم به خدای کعبه رستگار شدم (بحارالانوار- جلد 70 ص 59)‌ این رستگاری چیست؟ دیدار خداست، رفتن به جوار رحمت حق است

پیامبر(ص) در هنگام رحلت رو کردند به علی(ع) و فرمودند علی جان به هنگام شهادت صبرت چگونه است؟ عرض کردند یا رسول الله جای صبر نیست، جای شوق و شادمانی است، زمان وصال است، وقت رسیدن به یار است... و لذا می فرماید رستگار شدم “فزت و رب الکعبه”. ‏

بالاترین و ارزشمند ترین آرزوی یک انسان مومن به خدا و رسول کدام است؟ اینکه روزی لیاقت پیدا کند خلیفه و جانشین خدا روی زمین باشد. اما موقعی که شهید می شود به مقامی می رسد که خدا خلیفه او می شود.

و یقول الله عز و جل انا خلیفته فی اهله و من ارضا هم فقد ارضانی و من اسخطهم فقد اسخطنی... و گفت خدای بلند مرتبه من خلیفه شهیدم در بین اهلش و هر کس خانواده شهید را خشنود کند مرا خشنود کرده است و هر کس دل خانواده شهید را (پدر، مادر و فرزندان) بیازارد بداند دل جانشین شهید را که من خدا هستم آزرده است. (بحارالانوار ج97 ص12)

پس باید دقت کرد با کمی تفکر وارد بر اشارات آیات و روایات می شویم و درها به‌ رویمان باز می شود. با باز شدن درهای اشارات قرآن و روایات، بسیاری از سئوالها برایمان پاسخ داده می شود، معماهایی که در طول تاریخ برایمان مجهو ل بوده حل می شود؟ چگونه است در روز عاشورا هر چه به غروب نزدیکتر می شویم چهره امام حسین(ع) برافروخته‌تر می‌گردد؟

چگونه است که شب عاشورا امام به یارانش می فرماید بیعتم را از شما برداشتم، از تاریکی شب بهره برید اما آنها محکم‌تر از کوه ایستادند؟ چگونه است که به برادرزاده‌اش می فرماید قاسم جان کشته شدن در راه حق در نظر تو چگونه است؟

و این نوجوان سیزده ساله در دنیا می گردد از عسل شیرین تر پیدا نمی کند، عرض می کند عمو جان از عسل شیرین تر است

آن جوان تازه داماد هجده ساله در شب عروسی، عروسش را رها می کند و به خدمت پیامبر(ص) می رسد و در جنگ شرکت می کند و حنظله غسیل الملائکه می شود و چه بسیار معماها...‏

چگونه است آن نوجوان 16 ساله بسیجی در جنگ تحمیلی علیه انقلاب اسلامی ایران در جبهه جنگ در شب جمعه دست به دعا بر می دارد، به پهنای صورت اشک می ریزد و با حال تضرع می گوید: اللهم ارزقنی توفیق الشهاده فی سبیلک؟

چرا آن پیرمرد دماوندی (شهید سید حمزه سجادی) چهار جوانش به شهادت رسیده اند، خود نیز به جبهه می رود و در کربلای 5 به شهادت می رسد؟ پاسخ این معماها همین آیات و روایات است به شرط تفکر در آنها یعنی رسیدن به اشارات قرآن و روایات.

 علی(ع) می فرماید می خواهید انسانهای متقی را بشناسید عظم الخالق فی انفسهم فصغر مادونه فی اعینهم... آن‌قدر خدا در دل انسانهای متقی بزرگ جلوه کرده است که هر چیز دیگری به چشمان آنها کوچک می‌آید (نهج البلاغه خطبه همام)

همین جا هم باید تدیر کرد، فقط به عبارات توجه نکرد، رد شد و به اشارات رسید. می فرماید: خدا در دل انسانهای متقی، آنجا که سخن از خداست، عشق به خداست‌ “فی انفسهم” چرا که “القلب حرم الله”  قلب جایگاه خداست و هیچ غیر خدایی را نباید وارد کرد و آنجا که سخن از غیر خداست “فی اعینهم” یعنی عشق های دیگر (دوست داشتنی ها) باید چشمی باشد، نباید ورود به قلب پیدا کند و با این تفکرات است که وارد به اشارات می شویم.

و لذا با این نگاه به شهید و شهادت می توان اشاراتی از عاشورا را به دست آورد و هر چه ورود کنی عمق این دریای بی کران بیشتر می شود و نیاز به مهارت های بیشتری دارد، باید غواص بود

دیگر با شناگری نمی شود پی به لطایف عاشورا برد و عاشورا حقایقی هم دارد که ما نمی فهمیم، در حد معصومین(ع) است که اگر پرده کربلا کنار برود هر زائری قالب تهی می کند و این عنایت الهی است که حجابی بر مصیبت عاشورا کشیده که ما تحمل زیارت را داریم و گرنه بر اهل آسمانها و زمین سنگین است

اولین روضه خوان عاشورا خود خدا بود که برای حضرت آدم(ع) و سایر انبیا(ع) روضه خواند، برای بعضی خود و برای عده ای حضرت جبرائیل روضه خواند و حقایق عاشورا را برای آنها گفت.                                        

                           فرصت محرم برای توجه به رزق حلال

روز عاشورا زمانی که امام حسین (‌ع)، نوه پیامبر اسلام (ص) و فرزند دختر رسول الله و امیرالمؤمنین (ع)، همان که مردم از زبان رسول خدا (ص) شنیدند که فرمود: او و برادرش حسن (ع) سرور جوانان اهل بهشت هستند، این چنین شخصیتی با سپاه یزیدیان سخن گفت و آنان را دعوت به حق کرد، در حالی که این سپاه دشمن، هم اهل نماز و قرآن بود و هم معتقد به پیامبر (ص)، ولی باز هم پیام امام حسین (ع) را درک نکرد تا مصداق صمٌ بکمٌ قرآن باشد

در این زمان بود که امام حسین (ع) رو به سوی دشمن، اتمام حجت کرد و گفت: علت اینکه سخن من در شما تأثیر نمی گذارد این است که شکم هایتان از لقمه های حرام پر شده است.

اگرچه ریشه های عاشورا در بی بصیرتی برخی خواص، عدم ولایتمداری بسیاری از مدعیان، دنیاپرستی و جاه طلبی آن عده هواپرست و نیز غفلت و خیانت برخی مردم از جمله کوفیان رقم می خورد، ولیکن ریشه های اصلی این صفت ها که یکی از آنها مال حرام است، به ندرت مورد توجه قرار می گیرد

اینکه رزق حرام می تواند انسان را تا آنجایی پست کند و خوی توحش و حیوانیت و هواپرستی بدهد که امام حسین (ع) را سر ببرند! باید در ماه محرم که توجه همه به این حادثه بزرگ تاریخ بشریت متوجه است، بیان شود تا تأثیر چند برابری داشته باشد.

تبلیغات دستگاه جبار یزید
- دستگاه‌ ظالم‌ جبار یزیدی‌ با تبلیغات‌ خود، حسین‌ بن ‌علی‌(ع) را محکوم‌ می‌ساخت‌ و وانمود می‌کرد که‌ حسین‌بن‌علی‌(ع) کسی‌ بود که‌ بر ضد دستگاه‌ عدل‌ و حکومت‌ اسلامی‌ و برای‌ دنیا قیام‌ کرده‌ است‌! بعضی‌ هم‌، این‌ تبلیغات‌ دروغ‌ را باور می‌کردند

بعد هم‌ که‌ حسین‌(ع‌)، با آن‌ وضع‌ عجیب‌ و با آن‌ شکل‌ فجیع‌، به‌ وسیله‌ی‌ دژخیمان‌ در صحرای‌ کربلا به‌ شهادت‌ رسید، آن‌ را یک‌ غلبه‌ و فتح‌ وانمود می‌کردند! اما تبلیغات‌ صحیح‌ دستگاه‌ امامت‌، تمام‌ این‌ بافته‌ها را عوض‌ کرد. حق‌، اینگونه‌ است‌.

- چرا امام‌ صادق‌(ع) ـ طبق‌ روایت ‌ـ فرمودند که‌ هر کس‌ یک‌ بیت‌ شعر درباره‌‌ حادثه‌‌ عاشورا بگوید و کسانی‌ را با آن‌ بیت‌ شعر بگریاند، خداوند بهشت‌ را بر او واجب‌ خواهد کرد؟ چون‌ تمام‌ دستگاههای‌ تبلیغاتی‌، برای‌ منزوی‌ کردن‌ و در ظلمت‌ نگهداشتن‌ مسأله‌ی‌ عاشورا و کلاً مسئله‌ اهل‌بیت‌، تجهیز شده‌ بودند تا نگذارند مردم‌ بفهمند چه‌ شد و قضیه‌ چه‌ بود

تبلیغ‌، اینگونه‌ است‌. آن‌ روزها هم‌ مثل‌ امروز، قدرت‎های‌ ظالم‌ و ستمگر، حداکثر استفاده‌ را از تبلیغات‌ دروغ‌ و مغرضانه‌ و شیطنت‌آمیز می‌ کردند. در چنین‌ فضایی‌، مگر ممکن‌ بود قضیه‌ی‌ عاشورا ـ که‌ با این‌ عظمت‌ در بیابانی‌ در گوشه‌یی‌ از دنیای‌ اسلام‌ اتفاق‌ افتاده ‌ـ با این‌ تپش‌ و نشاط باقی‌ بماند؟ یقینا بدون‌ آن‌ تلاشها، از بین‌ می‌رفت‌.

 

هر اربعین که می‌آید، انگار داغ عاشورا تازه‌تر می‌شود

این روزها به تصاویر زیارت اربعین که می‌نگری گو اینکه یک سال به عاشورای 61 قمری نزدیک‌تر شده‌ایم! 

و چقدر حسین علیه‌السلام نزدیک است به ما، به فردا، به تاریخ، به آینده، به ظهور!پ

و حضور میلیونی عزاداران حسینی(ع) در اربعین سالار شهیدان نصرتی است از نصرت‌های الهی که فراگیر شدن خیره‌کننده آن در طی سال‌های جاری بشارت بزرگ نزدیکی ظهور را در خود دارد. 

هر وقت صحبت از آخر‌الزمان و ظهور منجی عالم می‌شود، عالمان و بزرگان همواره خبر از آمدن دورانی فوق‌العاده می‌دهند؛ دورانی که همه مردم جهان در امنیت کامل به سر می‌برند، هیچ گرسنه‌ای پیدا نمی‌شود، هیچ کس نیازی به پول احساس نمی‌کند، اخلاق و اخلاص حرف اول را می‌زند و همه می‌خواهند در نیکی کردن از یکدیگر سبقت بگیرند و طی این روزهای منتهی به یوم‌الاربعین سالار شهیدان در کربلا، می‌شد زمان و مکانی را یافت که پیش از این فقط در خیالبافی‌های خود از یک آرمانشهر تجربه کرده‌ای. 

جایی که می‌توانستی تک و تنها، نیمه‌های شب در بیابان با پای پیاده و اطمینان و امنیت کامل به سوی مقصود گام برداری. 

جایی که اگر احساس گرسنگی می‌کردی، کافی بود دست خود را دراز کنی تا انواع خوراکی‌های رنگارنگ به تو هدیه شود. جایی که هر وقت احساس خستگی می‌کردی، عده‌ای حاضر می‌شدند و با سرپنجه‌های خود غبار خستگی را از تنت می‌زدودند. 

جایی که می‌توانستی روزها بدون داشتن حتی یک اسکناس ته جیبت زندگی کنی. جایی که همه خالصانه به تو و هدف مقدست احترام می‌گذاشتند. ‌

جایی که همه در خدمت کردن به خلق خدا از یکدیگر سبقت می‌گرفتند. روزهایی که می‌توانستی چند صباحی از آرمانشهر را تجربه کنی؛ آن هم نه در خیالبافی‌های خود از یک آرمانشهر موهوم بلکه در آرمانشهری واقعی قدم بر‌داری و نفس بکشی.

 

در زمانه‌ای که تعداد هواداران کِز کرده در گوشه و کنار‌ها، موجب تفاخر و نشانه اقبال قلمداد می‌شود، حضور میلیون‌ها انسان برخاسته و حرکت کرده و رنج سفر و پیاده‌روی در گرما و سرما و امکانات حداقلی را به جان خریده را با معیارهای امروزی چگونه می‌توان تفسیر کرد؟

در شرایطی که فرهیختگان هم نمی‌توانند در فضای واقعی به راحتی جماعتی را با خود همراه کنند و کمپین‌های مجازی آن هم در حد محدود و در یک دوره زمانی کوتاه می‌آیند و تمام می‌شوند، این کدامین جذبه است که پس از چهارده قرن، هر ساله میلیون‌ها زن و مرد و پیر و جوان و کودک و فقیر و غنی و سالم و معلول و... از هر قشری را به میدان می‌آورد تا ده‌ها کیلومتر را پیاده طی کنند؟!

این حجم انسان با چنین تنوع جمعیتی و ملیتی و نژادی و حتی مذهبی، هر سال بیشتر از سال قبل در مسیر‌هایی فاقد تقریبا هرگونه جذابیت گردشگری و با مشکلات خاص خود گرد هم می‌آیند تا فقط عرض ارادتی کنند و برگردند!

 

راهپیمایی عظیم اربعین حرکت و اعلام حضور باشکوه، عمیق و پرمعنایی است که حقیقت آن در هیچ منظومه تفکر مادی قابل درک نیست. 

بی‌شک اربعین، اتصال و نقطه تلاقی دوباره صاحب نهضت عاشورا یعنی سیدالشهدا(ع) با پیغام‌بر این نهضت یعنی زینب کبری(س) است و عجب اتصال پرمعنایی! 

برخی استراتژیست‌های غربی مانند فرانسوا توال، سال‌ها پیش، قیام عاشورا را موجب بالا رفتن آستانه تحمل پیروان مکتب تشیع دانستند تا جایی‌که این اعتقاد تحمل هر سختی و زحمتی را ممکن می‌سازد چرا که هر مصیبتی در برابر اعظم مصائب ناچیز است؛ 

و این روزها الکساندر دوگین نظریه‌پرداز و نویسنده روس که برای مشاهده حادثه عظیم پیاده‌روی اربعین به عراق سفر کرده، پیاده‌روی اربعین را به یک حادثه آخرالزمانی تشبیه کرده که مقدمه تحول جهانی است. گویی ابر رویداد اربعین، پیام‌های راهبردی مهم و جدیدی دارد؛ پیام‌هایی مانند آمادگی خطرپذیری برای اصلاح‌ جهانی و آمادگی برای نصرت امام زمان (عج)، آنگاه که لازم باشد!

پروفسور دوگین در این باره می‌گوید: «حادثه پیاده‌روی اربعین که هر روز ابعاد بین‌المللی گسترده‌تری پیدا می‌کند و از همه ملیت‌ها و ادیان از جمله مسیحیان در آن شرکت می‌کنند، مقدمه یک تحول اساسی در مقیاس جهانی است. معتقدم دنیای مدرن با ایدئولوژی لیبرال و سرمایه‌سالارانه‌اش به پایان رسیده و جز بحران‌آفرینی دستاورد دیگری برای بشریت ندارد و بشر امروز محتاج یک رستاخیز معنوی و الهی است که مایه‌های آن قویا در انقلاب اسلامی و نهضت امام خمینی وجود دارد.

ما به عنوان مسیحیت ارتدوکس نیز پیگیر این نهضت معنوی هستیم و راه نجات را در ایستادگی در مقابل امپریالیسم مدرن و عاری از معنا و مشحون از ماده‌پرستی آن می‌بینیم و از این جهت با جمهوری اسلامی ایران و نقشه راهی که از سوی آیت‌الله خامنه‌ای برای آینده انقلاب اسلامی ترسیم می‌شود، احساس قرابت ویژه‌ای می‌کنیم. این پیاده‌روی نشانه‌ای مهم از آمادگی برای یک تحول معنوی جهانی و آخرالزمانی است. امیدوارم با آن حادثه عظیم که پیروان همه ادیان منتظر آن هستند، فاصله زیادی نداشته باشیم.

پیاده‌روی اربعین بیشتر به یک حادثه آخرالزمانی شباهت دارد تا یک حادثه عادی و معمولی. ما و همه کسانی که در جست‌وجوی عدالت و معنویت در دنیای ظلمت و ستم زده مدرن هستیم باید با همدیگر متحد شویم و این پیاده‌روی جلوه‌ای از این اتحاد است.»

به واقع این خروش میلیونی شیعیان و حتی برادران اهل سنت و حضور آزادی‌خواهان و ظلم‌ستیزان از دیگر ادیان توحیدی در راهپیمایی اربعین حسینی(ع) حاکی از این مسئله مهم و کلیدی است که امام حسین(ع) نه برای جنگ‌طلبی، بلکه برای تحقق اهدافی همچون برپایی صلح و عدالت قیام کرده است، از این رو راهپیمایی عظیم اربعین، ترسیم‌بخشی به واقعه‌ای تاریخی است که آینده‌شناسی جهانی را با مولفۀ صلح‌طلبی و قیام علیه ظلم را به منصۀ ظهور می‌رساند که به نوبۀ خود می‌تواند به عنوان منشور وحدت میان مذاهب اسلامی مورد توجه قرار گیرد.

البته صلح‌طلبی نه به معنی تسلیم در برابر ارزش‌های جاهلانه، بلکه به معنی ایستادگی در برابر هنجارشکنی‌های جاهلی است، لذا حمایت از ارزش‌های انسانی، صلح‌طلبی و اتحاد جوامع اسلامی مهم‌ترین پیام راهپیمایی اربعین حسینی است که زمینه‌ساز صلح جهانی است.

پس بی‌جهت نیست که شیطان بزرگ آمریکا و متحدانش به ویژه رژیم آل‌سعود و گروه‌های تکفیری همچون داعش با اجتماع عظیم اربعین حسینی(ع) به علت وجود عناصر وحدت‌بخش در گفتمان معنایی آن ابراز مخالفت می‌کنند، زیرا قدرت‌های استکباری از یک سو نه با صلح، بلکه با جنگ مدعی تکامل بشری‌اند، حال آنکه حضرت سیدالشهداء(ع) نه با جنگ‌طلبی، بلکه در راستای روشنگری از تباهی و فساد حکومت استبدادی یزید، حتی خانوادۀ خود را به کربلا برد تا اینگونه پیام صلح‌طلبی و اصلاح در امت اسلامی را آشکار کند.

از این جهت رویکرد رسانه‌های معاند اسلام بر محور اختلاف‌افکنی میان مسلمانان بازتعریف شده است؛ بدین نحو که علاوه ‌بر بایکوت خبری این راهپیمایی عظیم، با اتخاذ مواضع ضد اسلامی و تفرقه‌افکنانه، بار دیگر رسوایی روزافزون خود، در اسلام‌ستیزی و حتی مخالفت با ارزش‌های انسانی را برای همگان آشکار می‌کند.

اما بر خلاف خیال باطل رسانه‌های معاند غربی در اسلام‌هراسی، ظرفیت اربعین در راستای تقویت بیداری اسلامی و استکبارستیزی به تبعیت از گفتمان انقلاب اسلامی عمل خواهد کرد؛

 اجتماع میلیونی اربعین حسینی(ع) با شکوه بی‌حد و حصر خود، بیانگر کارکرد والای آن مناسک از یک سو و عشق و محبت امت اسلامی و حتی دیگر جوامع بشری به آموزه‌های ناب اهل بیت(ع) است؛ به نحوی که کنگرۀ عظیم اربعین حسینی تجدید پیمان همۀ مسلمانان با امام حسین(ع) به شمار می‌آید که در حقیقت ابعاد و زوایای بیداری مسلمانان و جوامع انسانی در ظلم‌ستیزی را آشکار می‌کند. 

 اربعین از ظرفیت عظیم تولید معنا و نماددار شدن معانی انسانی در میان همۀ ادیان آسمانی، در گذشته، حال و آینده برخوردار است به نحوی که باید کنگرۀ عظیم اربعین حسینی را انقلاب ارتباطی در جهان معاصر به شمار آورد، زیرا ارتباطات به تاریخ، جغرافیا و آینده‌نگری می‌پردازد و اربعین تعبیر حقیقی تاریخ عاشورا و تبیین جغرافیای معرفتی کربلا برای ترسیم آینده‌نگری در عصر ظهور تلقی می‌شود.

کربلا در میانه راه کعبه و بیت‌المقدس است و این یعنی از عاشورای ظهور تا اربعین حسینی(ع) و از اربعین تا نماز عشق در قدس شریف فاصله‌ای نیست

 

جایگاه اربعین در فرهنگ اسلامی
یکی از مهم‌ترین مباحثی که در علوم اسلامی به آن اشاره شده، موضوع اربعین و جایگاه آن است.
 در باب فلسفه و موضوعیت واژه اربعین در اسلام و مبانی آن باید گفت که، این مفهوم، اهمیت ویژه و والایی در مبانی اسلام دارد.
 در باب این واژه تعاریفی نیز وارد شده است، مانند رسیدن به کمال و پختگی انسان و عقل آدمی در چهل سالگی و شاخصه مهم و قابل توجه دیگر این واژه در فرهنگ و آیین اسلام، رسیدن حضرت رسول اکرم(ص) به نبوت در سن چهل سالگی است.
این مفهوم در بررسی و تحلیل لغت‌شناسان و اندیشمندان مسلمان دارای ارزش و اعتبار بالایی است.

در تحلیل و تبیین مقام و موقعیت واژه اربعین در نهضت عظیم حضرت سیدالشهدا(ع)، شاید بهترین و بزرگ‌ترین تحلیل از جانب امام عسگری(ع) وارد شده است. ایشان در حدیث شریفی می‌فرمایند: «برای مومن پنج خصلت وجود خواهد داشت که یکی از این علائم و نشانه‌ها، زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) در روز اربعین است.»
در باب زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) و گرامی داشتن روز اربعین منقول است که، اهل بیت(ع) نه تنها در عصر و دوران شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) به زیارت و سوگواری ایشان می‌پرداختند، بلکه زیارت و بزرگداشت مراسم سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در تمامی دوران‌ها مورد اهتمام و عنایت اهل بیت(ع) بوده و توده‌های مردم را به زیارت ایشان در روز اربعین فرا می‌خواندند.
در کتب و منابع اسلامی و شیعی در باب زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) در روز اربعین وارد شده است که، هر کس در این روز به زیارت امام حسین(ع) نائل شود گویی که خداوند تبارک و تعالی را در عرش زیارت نموده و یا اینکه خداوند برای زوّار حضرت سیدالشهدا(ع) در روز اربعین، بابت هر قدم و گامی که برمی‌دارند، ثواب و اجر چندین حج و عمره را منظور می‌کند.
در تبیین واقعه و جایگاه زیارت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در روز اربعین، سفارش‌ها و تأکیدات فراوانی چه از جانب بزرگان و عالمان بزرگ اسلامی و شیعی و چه از منظر و دیدگاه ائمه بزرگوار(ع) تبیین و تأکید شده است.
در تاریخ ذکر شده است عناد و مخالفت با منویات و رویکرد اهل بیت(ع) تا آنجایی پیش رفت که، به دستور متوکل عباسی(لعنت‌الله علّیه) حرم حضرت سیدالشهدا(ع) ویران شد، اموال و متعلقات حرم به یغما رفت و در محل قبور مطهر شهدای کربلا، زراعت و کشاورزی صورت گرفت، ولی باز این مناسبات و افعال باعث نشد تا مردم و جامعه از زیارت و طواف حرم مطهر حضرت سیدالشهداء(ع) دست بکشند و هر ساله مشتاقانه به زیارت این مضجع شریف می‌شتابند.

مسئله عاشورا و مراسم عزاداری فقط مربوط به تاریخ گذشته نیست. چیزی که دشمن را ناراحت کرده است این است که همه امروز هم می‌گویند: «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» و «هیهات منا الذله». این برای دشمن دردناک است مشاهده کنند که ما جریان کربلا را تبدیل به یک جریان زنده فرهنگی می‌کنیم و از آن الگو می‌گیریم؛ (درس خارج فقه؛ مسجد اعظم قم؛ 7/7/1395)

زیرا آنچه جبهه‌ها را در هشت سال گرم نگه می‌داشت عاشورا‌ها و اربعین‌ها بود. (درس خارج فقه؛ مسجد اعظم قم)
از این رو پیاده‌روی اربعین، عظمت مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) را نشان می‌دهد، دشمن چه بخواهد چه نخواهد این رویداد عظیم در جهان منتشر شده و قلوب انسان‌ها را جذب می‌کند، واقعه اربعین خون تازه‌ای در قلوب مومنین به جریان می‌اندازد که در برابر تبلیغات رسانه‌های بیگانه مقابله می‌کند. (در دیدار اعضای کمیته فرهنگی ستاد مرکزی اربعین‌؛ ۳/۸/۱۳۹۵)
با این اوصاف اربعین را باید خیلی گرامی داشت؛ اربعین در بطن خود ارزش‌ها و فرهنگ‌های  والا همچون شجاعت و مبارزه با فساد و ظلم‌ستیزی را به همراه دارد. (درس خارج فقه؛ مسجد اعظم قم؛ 13/11/1388)
حتی شعاع اربعین تنها منحصر به شیعیان نیست بلکه از اهل سنت و حتی غیر‌مسلمانان و مسیحیان نیز اربعین حسینی در کربلای معلی هستند. (درس خارج فقه؛ مسجد اعظم قم؛ 27/8/1395)
و از آنجا که متأسفانه یک فرهنگ‏ جامع و مدون اسلامى که قابل استفاده عموم باشد و مفاهیم را یک یک بررسى‏ کند در دست نداریم؛ (خطوط اقتصاد اسلامى‌؛ ص30) لذا شایسته است چشم‌انداز «فرهنگ‏ عمومی حاکم بر راهپیمایی اربعین حسینی» را به دقت مورد بررسى‏ قرار دهیم (پیام قرآن‌؛ ج‏10‌؛ ص125)

و مولفه‌های فرهنگی اربعین حسینی را تدریجاً به صورت فرهنگ‏ در جامعه نهادینه کنیم تا جامعه اسلامى از برخی چالش‌های فرهنگی رهایى یابد. (دائره‌ًْالمعارف فقه مقارن‌؛ ج‏2‌؛ ص184)

: هیچ وقت چمن نمی‎تواند منکر آب شود، هیچ‎وقت دود نمی‎تواند منکر آتش شود، چمن چگونه منکر آب می‎شود، جلالت آب نمی‎گذارد، جلالت وجه‎الله نمی‎گذارد که ما خدا را انکار کنیم که اگر صبغه آیت‎بودن از ما گرفته شود ما دیگر هیچ هستیم، او با‌کرامت است و ما در کنار سفره کرامت او نشسته‎ایم، منتها این سفره گسترده به‎ دست اهل‎بیت(ع) است،

«این وجه‎الله الذی به یتوجه الاولیاء»، هیچ فیضی به ما نمی‎رسد مگر به دست اهل‎بیت(ع)، نمونه آن همین زیارت اربعین سالار شهیدان است که از خداوند می‎خواهیم به فرد فرد این زائران چه در کربلا و چه در ایران که کربلای خاص خودش را دارد، همه را در کمال سلامت و امنیت با زیارت قبول به وطن‎هایشان بازگرداند.
 اربعین مانور عظیم محبان اهل بیت(ع) در جهان است که میلیون‌ها انسان از سراسر جهان برای ارادت به امام حسین(ع) در کربلا و پیاده‌روی اربعین حضور پیدا 
می‌کنند.

برنامه اربعین بسیار مهم است و همواره باید تقویت شود، پرچم کربلا همیشه باید در اهتزاز باشد تا همه از هدایت آن بهره‌مند باشند، کسانی که زائر اربعین هستند توفیق بسیاری دارند و امیدواریم که ما را هم دعا کنند.

 

سخنان حجت الاسلام پناهیان و اربعین

 

http://m5736z.blog.ir/post/Panahiyan
                         

 

 اربعین دارد ابهت امام‌زمان(ع) را به اهل عالم نشان می‌دهد!
🔻 اربعین تجلیگاه قدرتی است که رُعب را به دل دشمن می‌اندازد

🔸 اربعین یک نمایش قدرت و یک پیش‌درآمد برای معرفت و آگاهیِ مردم جهان نسبت به امام‌زمان(ع) است.

🔸 شما زائران اربعین، با حرکت خودتان در این مسیر، دارید مردم عالم را خبردار می‌کنید؛ مثل حضرت زینب(س) که حرکت کرد و مردم عالم را از امام‌حسین(ع) و مظلومیت ایشان خبردار کرد.

🔸 شما نه‌تنها امام‌حسین(ع) را به همه معرفی می‌کنید، بلکه قدرت حسینی و قدرت مهدوی را به همه خبر می‌دهید! شما دارید قدرت امام‌زمان خودتان را به اهل عالم نشان می‌دهید!

 شما دارید برای امام‌زمان(ع) ابهت درست می‌کنید و ابهت، مهم‌ترین اسلحۀ حضرت است، کمااینکه فرموده‌اند: خداوند، امام‌زمان(ع) را با «رُعب» کمک می‌کند. (الْقَائِمُ مِنَّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ؛ کمال‌الدین/۱/۳۳۱) یعنی وقتی امام‌زمان(ع) ظهور می‌کند، خدا رُعب و وحشتی از ایشان در دلِ دشمنان می‌اندازد که آنها را مغلوب می‌کند.

 اربعین تجلیگاه قدرتی است که رُعب را به دل دشمن می‌اندازد. دشمنان ما وقتی جمعیت میلیونی اربعین را ببینند، طبیعتاً خواهند گفت: اینها کسانی هستند که در زمان غیبت امامشان، با شعار «یا حسین(ع)» ۲۰میلیون دور هم جمع شدند، اینها که در غیاب امامشان چنین قدرتی دارند، در حضور امامشان چه‌کار خواهند کرد؟! اگر امام‌شان بیاید و اشاره کند، آن‌وقت چه خواهند کرد!

شما الان دارید ابهت و عظمت امام‌زمان(ع) را فراهم می‌کنید! شما دارید قدرت امام‌زمان(ع) را شکل می‌دهید، شما دارید مستقیماً برای ظهور، کار می‌کنید.

 

زیبایی اربعین، ما را از خطرِ «کم‌گذاشتن برای اربعین» غافل نکند
اربعین صرفاً یک زیارت عاشقانه نیست؛ یک ماجرای جدی مثل دفاع مقدس است

 زیبایی و شکوه اربعین نباید ما را از جدّی‌بودن و اهمیت خطیر اربعین غافل کند. حال و هوای عاشقانۀ اربعین نباید ما را از خوف و خطر اربعین غافل کند؛ خطر اربعین در این است که مبادا از کمک‌کردن برای اربعین غفلت کنیم، مبادا برای اربعین کم بگذاریم و مبادا یک‌وقت ما در این همایش باشکوهِ جهانی و تاریخی، اثری نداشته باشیم!

اربعین یک ماجرای جدی است؛ مثل دفاع مقدس! اربعین صرفاً یک زیارت عاشقانه نیست، اگرچه عاشقانه بودن و لذت معنوی‌اش هم به‌وضوح لمس می‌شود، اما واقعاً کسانی که همت می‌کنند و به اربعین می‌روند یا برای اربعین قدمی برمی‌دارند یا کسانی که خودشان نمی‌توانند بروند اما چند نفر را نائب می‌فرستند و پول زیارت آنها را تأمین می‌کنند، همه‌شان باید بدانند که در اربعین، یک اتفاق خیلی بزرگ دارد رخ می‌دهد.

اینکه رهبر انقلاب فرمودند، اربعین می‌تواند یک مقدمه یا وسیله‌ای برای تحقق «تمدن عظیم اسلامی» باشد، سخن بسیار دقیقی است (بیانات ۲۷/۰۶/۹۸) لذا حیف است که ما سهمی در این حرکت عظیم نداشته باشیم.

سعی کنید حتماً نام شما هم جزء اربعینی‌ها ثبت بشود؛ بگویید «یابن‌الحسن، نام ما را هم ثبت کن، ما هم می‌خواهیم جزء کسانی باشیم که اربعین آمده‌اند...»

اربعین تمرین بسیار زیبایی است برای ظهور. الان باور می‌کنیم که اگر امام‌زمان(ع) ظهور بفرماید و بخواهد یک لشکر ۲۰میلیونی فراهم کند، به‌سرعت این لشکر برای حضرت فراهم می‌شود، چون همۀ افراد کار خودشان را بلد هستند؛ مثلاً موکب‌دارها می‌دانند باید چه‌کار کنند، لذا با یک اشاره، طی یک هفته، تمام تدارکات پذیرایی از لشکریان حضرت فراهم خواهد بود.

 

واقعاً اربعین فقط به زیارت امام‌حسین(ع) رفتن نیست، اربعین به زیارت امام‌زمان(ع) رفتن هم هست، بلکه بیشتر به حضور آن امام غائب رسیدن، باید در اربعین هدف باشد. چون وقتی در زیارت اربعین می‌گوییم «من آماده‌ام شما را یاری کنم؛ و نُصرَتی لَکُم مُعدَّة» در واقع می‌خواهیم امام‌زمان(ع) را یاری کنیم.

🔸 طبق روایات، آن جایی که محبت اهل‌بیت(ع) هست، جای حکمت است (محاسن/۱/۶۱) پس رادیو اربعین جای سخنان حکیمانه هم هست. البته سخنان حکیمانه همیشه نغز و کوتاه و البته «عمیق» خواهد بود. 

🔸 خیلی از کسانی که در مسیر اربعین قرار می‌گیرند، خودشان حرف‌های زیبایی برای گفتن دارند و چقدر زیباست که زائران، پیام‌های خودشان را به رادیو اربعین انتقال بدهند و رادیو هم پیام‌های آنها را پخش کند.

🔸 مثلاً ممکن است کسی بگوید: «من الان در ستون۷۰۰ هستم و در این لحظه این اتفاق دارد می‌افتد...» اینها را بگویند و ما حرف‌های مردم را از رادیو اربعین بشنویم؛ مردمی که همیشه حرف‌های خوب برای گفتن، زیاد دارند خصوصاً در این راه که-در اثر محبت اهل‌بیت(ع)- چشمه‌های حکمت از قلب‌شان بر زبان‌شان جاری می‌شود.